Chopin - Preludium Des–dur op. 28 nr. 15 (Deszczowe)

Rok powstania - 1831(?)-1839

Wykonawca - Rafał Blechacz

Preludia op. 28 – cykl preludiów Fryderyka Chopina. Skomponowane zostały na fortepianna Majorce (tytuły wg. Hansa von Bülowa).
Jedno z najsłynniejszych, Preludium piętnaste, jawi się zrazu jak oaza spokoju i uciszenia. Lecz wraz z przejściem z jasnego Des–dur w mroczne cis–moll odzywają się brzmienia ciemne, ponure, niepokojące.

W semantycznej interpretacji George Sand chodzi o moment, w którym „cienie zmarłych mnichów suną w żałobnym korowodzie”. Sam Chopin – dopełniając w nutach jednej ze swych uczennic słowo Prelud słowem „deszczowy” - zwrócił uwagę na inny aspekt utworu, na uporczywość i jednostajność, z jaką w całym preludium odzywa się jeden (wciąż ten sam) dźwięk, wywołujący skojarzenia dźwiękonaśladowcze.

„Padają tu deszcze, o jakich nie ma się gdzie indziej pojęcia – George Sand informowała Charlotte Marliani, ich wspólną znajomą z Paryża. - Nasz biedny Chopin jest słaby i cierpiący”.

We wspomnieniach George Sand trafić można nawet na opis dotyczący genezy preludium skomponowanego, jej zdaniem, w owej deszczowej aurze, która tak bardzo dała się we znaki mieszkańcom opuszczonego klasztoru. Muzyka preludium wywołała u pani Sand dźwiękonaśladowcze skojarzenie i z tym odczuciem się Chopinowi zdradziła. Nie zyskała jego aprobaty. Gdy prosiła – jak sama pisze – „by posłuchał szmeru kropli spadających rzeczywiście na dach, zaprzeczył, jakoby je słyszał”. I – jak uczciwie relacjonuje dalej pisarka – pogniewał się nawet o to, co nazwała harmonią naśladowczą. Protestował z całych sił przeciw dziecinadzie owych wyobrażeń o naśladowaniu tego, co się słyszy. „I miał rację” – dodała. Jednak by rzecz nieco skomplikować, warto przypomnieć, że parę lat później – jak świadczą o tym nuty jednej z uczennic, dookreślone ręką Chopina – sam nazwał Preludium piętnaste (Des–dur) – „deszczowym”.
[http://pl.chopin.nifc.pl/chopin/compo...]