Dost kimi - Əminə Yusifqızı (Günel Salmanlı)

Müəllif: Günel Salmanlı

Dost kimi

Dönsəm səninlə dost kimi görüşəcəyəm.
Elə-belə dost kimi
Sıxacam əlini dost kimi,
Xatırlamayacam heç nəyi,
Keçmişdən söz açmayacağam.
Söylədiyin kəlmələri,
Həyatıma vurduğun öldürücü zərbələri - xatırlamayacağam.
Hal-əhval tutacam həyatından,işlərindən
Ögey – adi nədən danışa bilər?
İllərin həm düşməni,həm doğması,həm yadı.
Sevgini paylaşmışıq,nifrəti paylaşmışıq.
Daha bir şey qalmayıb,
Bu gün son görüş olacaq!
Sakit, Soyuq,Həvəssiz.
Öyrəşmişik artıq biz: sənSevgisiz,mənSənsiz.
Ürəyin üşüyəcək,soyuq kəlmələrimdən.
Baxışlarınla nigaran sevgi axtaracaqsan,
Hüzünlü gözlərimdə ya da .....
Nə isə keçmişdə qaldı hər şey,
Qəlbimin dəftərindən adını silmişəmsə,
Çətin yazam,birdə mən.
Göydən fələk də gəlsə!
Adiləşmisən gülüm, belə deyildi,
Onda gözümə görünürdün,
Buludların qoynunda.
Adiləşmisən gülüm, sən kiçik bir toz idin,
Dağ görürdüm mən səni,
Vüqarlı bir dağikən,
Nahaq qayıtmısan sən,
Dönərək dünəninə nə axtarırsan indi !?
Bürünüb hüznlərə, saçlarımın ağ dəni,
Mən əvvəlki deyiləm,sən Öldürmüsən məni.
Yıxmısan,sürümüsən ....
Tanrı yenə qaldırıb məni.
Mən Tanrının qızıyam !
Nahaq dönmüsən,nahaq
Onsuzda tək Sevdanın sonundan narazıyam.
Peşmansanmı !?
Etdiyin əməllərin sıxırmı daş qəlbini,
Bilmirəm bunu gülüm !
Bir onu bilirəm ki, xatirələr içində
Sənli xatirələrə birdə çətin ilişəm.
Nədir sənin gileyin ?
Mən ucaltmışam səni,
Özümü kiçildərək!