Η οδοs σανταροζα - Βασιληs Νικολαιδηs

Δεν είν' από επάγγελμα, δεν είν' αυτός ο λόγος
Που πάω και στριμώχνομαι στο κακουργοδικείο
Δεν είμαι κάνας διάσημος δα ποινικολόγος
Καλά - καλά δεν πρόλαβα να πάρω και πτυχίο.

Χωρίς να το πολυσκεφτώ τρέχω στην κάθε δίκη
Κι η τρίχα μου σηκώνεται στη θέα του φονιά
Όχι από λύπη ή ανθρωπιά μα με γεμίζει φρίκη
Και σπρώχνω ψιθυρίζοντας "μια θέση ρε παιδιά !"

Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
που γουστάρει πτώματα και δικηγόρου πρόζα
Να σου πω που βρίσκεται Σταδίου και γωνιά
Εκείνο το ερείπιο της οδού Σανταρόζα

Με συγκινούν οι συγγενείς που κλαίνε στους διαδρόμους
Κι η αδρεναλίνη μ'ανεβάζει τους σφυγμούς
Σα βλέπω αυτόν τον άθλιο κοντά στους αστυνόμους
Να σπαρταράει σαν ψάρι απ'τους λυγμούς !

Το ξέρω όμως κάποτε η μέρα πως θα 'ρθεί
Που θ'απονεμηθεί στον κόσμο η Θεία Δίκη
Κι εμένα θα δικάζουνε, Πολιτική Αγωγή
Θα είναι όσοι κοίταζα με φρίκη

Οι λωποδύτες, μαστροποί, προπάντων οι φονιάδες
θα τρέχουν συνωθούμενοι όλοι για να με δουν
" Αυτός όταν μας δίκαζαν μας έφτιαχνε καντάδες "
και δαχτυλοδειχτούμενο θα με περιφρονούν.

Αν έχεις σαν κι εμένανε απάνθρωπη καρδιά
Και κομμάτι διαστροφή στο σάπιο σου κρανίο
Να σου κρατήσω ρεζερβέ κι εσένα μια γωνιά
Να δεις τα όσα γίνονται στο Κακουργοδικείο.