Z dokumentów historycznych wynika, że w latach 1902-1906 w zachodniej części pól górniczych, w lesie, niedaleko karczmy Wiktor, zgłębiono i wybudowano do poziomu 220 m nowy szyb wentylacyjno-zjazdowy Wetterschacht II. Nad nim zlokalizowano nadszybie w konstrukcji ceglanej ze stalową wieżą wyciągową. Powstanie kopalni Bytom, czyli Beuthengrube, ściśle związane jest z kopalnią Radzionków. W wyniku podziału Górnego Śląska między Polskę a Niemcy podzielono także pola górnicze kopalni Radzionków tak, iż szyb wentylacyjny Wetterschacht II pozostał po niemieckiej stronie podziału. Przedsiębiorstwo Donnersmarcków, które przekształcono w spółkę prawa handlowego i zarejestrowano w Londynie, zamierzało wykorzystać istniejącą sytuację i doprowadzić do rozpoczęcia wydobycia z tych terenów.
W prasie niemieckiej zaczęły się ukazywać artykuły o wydobywaniu przez Polskę niemieckiego węgla. Podkreślano absurdalność wysyłania za granicę energii elektrycznej oraz przywożenia stamtąd węgla. Tuż po podziale, jeszcze w 1922 r., w zarządzie spółki The Henckel von Donnersmarck-Beuthen Estates Ltd narodziła się koncepcja zbudowania nowej kopalni na terenie Niemiec i zamknięcia tej w Polsce. W dniu 7 listopada 1922 r. powstał projekt budowy nowej kopalni Radzionkau West. W projekcie tym kopalnia miała posiadać jeden, a następnie dwa dwuprzedziałowe szyby wydobywcze. Początkowo lokalizację nowego zespołu przewidziano w sąsiedztwie stacji kolejowej Beuthen Stadtwald. Jednak w 1923 r. podjęto decyzję o rozbudowie zespołu szybu Wetterschacht II i zaadaptowaniu przyległego terenu pod budowę kopalni.
Wieża w Rojcach
Po przekazaniu kopalni w zarząd państwa polskiego, w marcu 1945 r. kopalnia weszła w skład Bytomskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego, a w 1946 r. zakład został znacjonalizowany. Zmieniono nazwę kopalni na KWK Bytom, a szybom nadano nowe nazwy: Glückauf zmieniono na Kopernik, a Wetterschacht na Powietrzny. Wraz ze wzrostem wydobycia węgla w powojennej historii kopalni, aby umożliwić zwiększenie zdolności wydobywczej szybów, w 1949 r. powstał projekt usytuowania skipów w szybie Powietrznym. Do tej pory wydobycie prowadzone było jedynie szybem Kopernik, wyposażonym w dwa urządzenia wydobywcze. W latach 1949-1952 szyb Powietrzny pogłębiono do poziomu 400 m. W 1951 r. przystąpiono do jego zbrojenia, stawiania nowej wieży wyciągowej zbudowanej w Hucie Zabrze oraz instalowania skipów i urządzeń w szybie.
Postawiono także budynek maszyny wyciągowej. Elektryczna, wyposażona w tarczę pędną typu Koeppe, o średnicy 6,0 m, została dostarczona przez producenta: CKD Praha. Montaż przeprowadziły Bytomskie Zakłady Przemysłu Węglowego.
W 1952 r. nowy zespół szybu został oddany do eksploatacji oraz zmieniono nazwę z Powietrzny na Skipowy. Kolejną ważną inwestycją było wybudowanie w latach 1951-1954 nowego szybu Wentylacyjno-Podsadzkowego w Rojcach. Został zgłębiony do głębokości 450,32 m i udostępniał dojście do poziomów 220 m i 400 m. Został on wyposażony w przeniesioną z szybu Powietrznego starą wieżę wyciągową z 1906 r., po czym wybudowano nowy budynek nadszybia, maszynowni, wentylatorów, podstacji elektrycznej, łaźni przy szybie oraz urządzenia podsadzkowe z mostem samowyładowczym.
Wieża obecnie obsługuje czynny szyb wentylacyjno-podsadzkowy należący do SRK, a użytkowany przez ZG EKO-Plus w Bytomiu. Jest ostatnią zachowaną wieżą szybową, pochodzącą pierwotnie z kopalni Radzionków.
#blogodkrywcy #bytom #kopalnia #youtube #industriada #szybkopernik #wycieczka #śląsk #podróże #zabytki #nationalgeographicpolska #nationalgeographic #tajemniczyświatruin #musicfordestruction
Информация по комментариям в разработке