Yirmi üçüncü gül - Mizgin Teker

#mizginteker
#ahmetayar
#üçkuşakakımı

yirmi iki gül biriktirdim,
gümüş bir kuşun kanatlarını,
paslanır diye
sararak kederden sararmış yapraklara.
kederdi kuşun kanadını asıl kıran,
kırıldığı için farkında değildi.
yine de hep
bilinmezliğin korkusunu göze alamayıp
kendi peşinden gidiyor insan.

yirmi iki gül biriktirdim,
başkalarının bahçelerine hayranlık duyarak.
paslı bir korkuluk yoktu bahçemde,
hücum eden tüm kargaların sesini
beynimde işittim.
çünkü yalnızlıktı,
tüm kargalardan daha korkutucu olan.
ve ötelerden gelen nal sesleri.
pazardan pazartesine uzanan.

yirmi iki gül biriktirdim,
sessizlik toprağın kuruntusu oldu.
uzaklardan gelen bir gürültü, avuntusu.
yağmurlu günlerde,
ses tellerimde sallansın diye
kurutup astım tellere.
tüm baharları, bahçeleri.
bekledim yağmurlu günleri.
yağmurlu günler bendim.
benim göğsümün yüksek duvarlarıydı,
kendi göğüme en kuvvetli barikat.


yirmi iki gül biriktirdim,
dikenler bir yakarıştı,
kendi kapanına kısılan parmaklarıma.
çekiniyordum yırtarak açmaya
hayatın sunduğu o paketi.
dikenden kanayan parmaklarımı
saklayarak
incelikle kıvırdıkça
bir yenisi geliyordu altından.
ve açamamamın üzerinden
vakitler geçtikçe,
bakıyordu aynalar kusuruma.

yirmi iki gül biriktirdim,
yirmi iki yıllık bahçeye,
içimde
binlerce yıllık yabancılıkla bakarken.
yine de bırakamadım onu.
telef olmasın diye,
bahçemdeki kanat sesleri.

yirmi iki gül biriktirdim,
yirmi iki gülü mü buluşturdum bahçemle
yoksa
yirmi iki gülü kendi bahçem için,
asıl yerinden mi ettim?

yirmi iki gül biriktirdim,
gölgeleri topladım yolluk yaptım,
buraya gelene kadar.
sandığım
bir akdeniz
vardığım
iki adım ötem kadar.
saatin sarkacı gibi ağır ağır,
ve o eğimli tavana çizilen kuşlar kadar…

yirmi iki gül biriktirdim,
dünyayı onlardan ibaret sanarak.
yakınsak ve ıraksak
kendimi görmeye çalıştığım
tüm mercekler.
yanıldığım kesin.
geçemediğim eşikleri kırpmak yerine,
kendimi kırpıyorum inatla.
saçma biri gibi kalmamak için bu dünyada.
ama bu defa da
biçimsiz kalıyorum.
ve bunu kabul edecek kadar
büyüyemiyorum hiçbir çağda.

yirmi üçüncü gülü alıyorum.
yakmak istiyorum ardımda kalan bahçemi,
ama nefretle değil.
yaşamak bir seçenekse
artık başka seçenek kalmıyor.
yaşamak dışında.
ama nefretle değil.
Mizgin Teker