Ο Χορός του Σάκαινα

" Ο Χορός του Σάκαινα "
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος,
Χορεύουν: Νίκος Κούρκουλος, Τζένη Καρέζη, Νίκος Φέρμας

Από την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου " Λόλα " (1964) με τους: Τζένη Καρέζη, Νίκος Κούρκουλος, Παντελής Ζερβός, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Σπύρος Καλογήρου, Λαυρέντης Διανέλλος, Νίκος Φέρμας, Γιάννης Βογιατζής.

Το νόημα αγωνιά, τα πρόσωπα τελετουργούν: Ο « Χορός του Σάκαινα » στη « Λόλα » του Ντίνου Δημόπουλου

Γράφει ο Παναγιώτης Δόικος, Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ.
Απόσπασμα από το δοκίμιό του:

...Η εκφορά απευθύνεται στα μέλη της ορχήστρας: «Ρε παιδιά, πού μείναμε; Σε κείνο το βαρύ, το λεβέντικο, έτσι; Άντε μπράβο!». Το μπουζούκι αρχίζει να παίζει τη μικρή εισαγωγή. Ο Άρης, αφού φιλά θερμά το χέρι της Λόλας, που σφίγγει το δικό του, πίνει μια γουλιά από το ποτό και δίνει το ίδιο ποτήρι στη γυναίκα. Εκείνη πίνει από τα χείλη του με την ίδια θέρμη, αλλά και με αγωνία. Στο μεταξύ ο Άρης ανταποδίδει το νεύμα που του έχει απευθύνει ο Φαρέας, προσκαλώντας τον να χορέψουν το χασάπικο, που είχε διακοπεί νωρίτερα λόγω της άφιξης της παρέας του Στέλιου. Η ορχήστρα, με τις πεννιές να δεσπόζουν στην ατμόσφαιρα, έχει ήδη αρχίσει να ερμηνεύει την πρώτη ενότητα του κομματιού. Βρισκόμαστε πάντοτε στο ίδιο μεσαίο-μακρινό πλάνο. Οι δύο άντρες σηκώνονται και κατευθύνονται στο άνοιγμα της “ πίστας ” προς το δεξιό μέρος της οθόνης, αλλά ο φακός προς το παρόν δεν τους ακολουθεί. Πλησιάζει ακόμα περισσότερο τη Λόλα, στην ελαφρά εντονότερα φωτισμένη πλευρά της εικόνας, γιατί συλλαμβάνει την ξεχωριστή αντίδραση της γυναίκας: η Καρέζη στρέφει τη διαύγεια του προσώπου της προς τους δύο άντρες και την περιοχή του χορού, παίρνοντας μια ισχυρή έκφραση λαχτάρας, αγωνίας και έξαρσης. Αισθανόμαστε ότι αυτή η τριπλή ένταση είναι έτοιμη να απελευθερωθεί. Τότε το πλάνο αλλάζει, δίνοντας τη θέση του σε ένα σχετικά μακρινό, αλλά ιδιαίτερα ανάγλυφο, που συλλαμβάνει τη συνέχεια των πρώτων χορευτικών κινήσεων των δύο αντρών: εκείνοι, πιασμένοι από την πλάτη, διακατεχόμενοι από εσωτερική ένταση και εξωτερική εγρήγορση, με τα σώματά τους, με την προσήλωση των προσώπων τους στο επάνω και το κάτω εύρος του χώρου και με τα λιτά, αργόρυθμα και επιδέξια βήματά τους, δίνουν οπτική συνέχεια –αλλά και συγχρονία– στο δυναμικό, κοφτό, επιθυμητικό ύφος της πρώτης ενότητας του κομματιού. Έχουν ξεκινήσει, όπως και προηγουμένως, αντικρύζοντας την ορχήστρα και έχοντας στραμμένη την πλάτη τους στο φακό...