Βραδινή προσευχή για την χαλάρωση της ψυχής

(Ψαλ.148,1) Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν· αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις. Σοί πρέπει ύμνος τω Θεώ.

(Κάθε πλάσμα που έχει ζώσα πνοή ας ψάλλει στον Κύριο. Σεις οι άγγελοι αινείτε τον Κυριον επάνω από τους ουρανούς. Δολογείτε αυτόν μέχρι των ακρότατων περιοχών του ουρανού. Σε εσένα Θεέ μας αξίζει κάθε ύμνος)

(Ψαλ.150,2) Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.

(Αινείτε αυτόν δια τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του, που μαρτυρούν την παντοδυναμίαν του. Αινείτε αυτόν κατά την άπειρον αυτού μεγαλωσύνην και δόξαν)

(Στιχηρὰ Ἰδιόμελα Κυριακής των Βαΐων Εσπέρας Ἦχος α')

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ. Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ, οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρά μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν, καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

(Ενώ ο Κύριος εβάδιζε προς το Πάθος, το οποίον θα υφίστατο με την θέλησίν Του, έλεγε καθ’ οδόν εις τους αποστόλους: Ιδού αναβαίνομεν εις τα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθή (εις εκείνους που θα τον θανατώσουν), όπως έχει γραφή περί αυτού (εις τας προφητείας της Παλαιάς Διαθήκης). Εμπρός λοιπόν και ημείς, αφού καθαρίσωμεν τας διανοίας μας (από πάσαν κακήν σκέψιν), ας βαδίσωμεν μαζί με Αυτόν και ας σταυρωθώμεν μαζί Του και χάριν Αυτού ας νεκρώσωμεν τον εαυτόν μας ως προς τας ηδονάς του βίου, δια να ζήσωμεν αιωνίως μαζί με Αυτόν και να Τον ακούσωμεν να λέγη (μετά την Ανάστασίν Του): Δεν αναβαίνω πλέον εις την επίγειον Ιερουσαλήμ δια να υποστώ θυσίαν, αλλ’ αναβαίνω εις τον ουράνιον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας και ανυψώνω μαζί μου και σάς εις την Άνω Ιερουσαλήμ, η οποία ευρίσκεται εν τη Βασιλεία των ουρανών.)
***
Κύριε, ἐρχόμενος πρὸς τὸ Πάθος, τοὺς ἰδίους στηρίζων Μαθητὰς ἔλεγες, κατ΄ ἰδίαν παραλαβὼν αὐτούς. Πῶς τῶν ῥημάτων μου ἀμνημονεῖτε, ὧν πάλαι εἶπον ὑμῖν, ὅτι Προφήτην πάντα οὐ γέγραπται εἰ μὴ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἀποκτανθῆναι; Νῦν οὖν καιρὸς ἐφέστηκεν, ὃν εἶπον ὑμῖν· ἰδοὺ γὰρ παραδίδομαι, ἁμαρτωλῶν χερσὶν ἐμπαιχθῆναι, οἳ καὶ σταυρῷ με προσπήξαντες, ταφῇ παραδόντες, ἐβδελυγμένον λογιοῦνται ὡς νεκρόν· ὅμως θαρσεῖτε· τριήμερος γὰρ ἐγείρομαι εἰς ἀγαλλίασιν πιστῶν καὶ ζωήν τὴν αἰώνιον.

(Κύριε όταν ερχόσουν στα Ιεροσόλυμα για να πάθεις μαρτύρια στήριζες τους μαθητάς σου και έλεγες αφού τους πήρες ιδιαιτέρως. Γιατί ξεχνάτε όσα λόγια σας είπα παλιότερα ότι δηλαδή κάθε προφήτη δεν είναι γραμμένο ότι θα στον σκοτώσουν στην Ιερουσαλήμ ; Τώρα λοιπόν έφτασε ο καιρός που σας είπα. Ορίστε ! Παραδίνομαι σε χέρια αμαρτωλών να εμπαιχθώ, οι οποίοι θα με καρφώσουν πάνω σε σταυρό, θα με παρααδώσουν στην ταφή, και βρώμικο θα με θεωρούν ακόμη και σαν νεκρό. Όμως έχετε θάρρος γιατί θα αναστηθώ την τρίτη ημέρα προς αγαλλίασιν των πιστών και για να χαρίσω την ζωή την αιώνιον)
***
Της ξηρανθείσης συκής δια την ακαρπίαν, το επιτίμιον φοβηθέντες αδελφοί, καρπούς αξίους της μετανοίας, προσάξωμεν Χριστώ, τω παρέχοντι ημίν το μέγα έλεος.
(Πρέπει να έχουμε κατά νου αδελφοί το επιτίμιο (κατάρα) που έδωσε ο Χριστός στην συκιά (το να μην φέρει ποτέ ξανά καρπούς) και να φοβόμαστε μήπως μας βρεί και εμάς έτσι όταν ξανα έλθει χωρίς δηλαδή να έχουμε πνευματικούς καρπούς αποκτήσει μέσω του αγώνα που καθημερινά κάνουμε)
***
Δόξα... Καὶ νῦν...
Δευτέραν Εὔαν τὴν Αἰγυπτίαν, εὑρὼν ὁ δράκων, διὰ ῥημάτων, ἔσπευδε κολακείας, ὑποσκελίσαι τὸν Ἰωσήφ, ἀλλ' αὐτὸς καταλιπὼν τὸν χιτῶνα, ἔφυγε τὴν ἁμαρτίαν, καὶ γυμνὸς οὐκ ᾐσχύνετο, ὡς ὁ Πρωτόπλαστος, πρὸ τῆς παρακοῆς, αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.
(Δεύτερη Εύα, την Αιγύπτια βρήκε ο δράκοντας διάβολος και μέσω άσεμνων προτάσεως έτρεχε με κολακείες να ρίξει τον δίκαιο Ιωσήφ στην αμαρτία με την γυναίκα του αφεντικού του του Πετεφρή του Φαραώ της Αιγύπτου. Αλλά ο Ιωσήφ όταν τον πίεσε η γυναίκα αυτή να κάνει αμαρτία μαζί του έφυγε τρέχοντας και προσπαθώντας αυτή να τον πιάσει του έβγαλε τον χιτώνα με αποτέλεσμα να φύγει γυμνός χωρίς όμως να τρέπεται (έτσι δεν ντρεπόταν και ο Αδάμ ο Πρωτόπλαστος πρίν την έξωση από τον Παράδεισο) με τις ικεσίες αυτού του δικαίου Χριστέ ελέησέ μας.) (Ο Ιωσήφ συμβολίζει τον Κύριό μας γιατί πουλήθηκε σαν σκλάβος σε εμπόρους Αιγύπτιους έναντι ελαχίστων χρημάτων (όπως ακριβώς έγινε και με τους ομοεθνείς του Χριστού)
#1_στις_τάσεις #dimpapvideos #byzantinehymns #Ερχόμενος_ο_Κύριος #Holy_Monday