Οίτη. Πύργος, Σέμπι και Βαλόρεμα. Πληγωμένες μαγείες.

Πρώτο περπάτημα σε ένα μαγευτικό τόπο, όπου η βιοποικιλιότητα οργιάζει σε ένα προστατευόμενο δρυμό natura, αναδεικνύοντας ανεμολογικούς ιστούς, ηλεκτρολογικά κουτιά από πολυεστέρα, μέταλλα και αντηρρίδες, σπασμένα φωτοβολταϊκά πάνελς και ό,τι άλλο θα ταίριαζε σε ένα παρθένο μέρος. Έτσι τουλάχιστον το βαφτίσαμε...

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και προδιαγράφουμε οτι τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας ποτέ δεν πρόκειται να απολαύσουν τα τοπία όπως τα γνωρίσαν και ζήσαν σε αυτά οι πρόγονοί μας.

Αν εξαιρέσουμε την ανανεώσιμη παραφωνία, ποτέ δεν έχω βρεθεί σε ένα τόσο "εύκολο" βουνό που αντί να έχω την εντύπωση οτι το περπατάω, με περπατάει αυτό.

Ευχαριστώ θερμά το Βασίλη για τη χάραξη πορείας και την ξενάγηση.

In terra incognita veritas.

Στίγμα διαδρομής εδώ:   / strava