Η Puebla de Zaragoza - επίσημα «Heroica Puebla de Zaragoza», είναι επίσης γνωστή ως «Puebla de los Ángeles» ή «Ciudad de los Ángeles». Ο θρύλος λέει ότι οι άγγελοι τοποθέτησαν σχοινιά στην άδεια γη για να χαράξουν τα όρια της πόλης και να υποδείξουν στον Επίσκοπο της Tlaxcala πού θα έπρεπε να κατασκευαστούν οι κεντρικοί δρόμοι και τα κτίριά της.
Στην πραγματικότητα, η Puebla ιδρύθηκε το 1531 στην περιοχή Cuetlaxcoapan - σημαίνει «το μέρος όπου τα φίδια ρίχνουν το δέρμα τους» - ανάμεσα στους αυτόχθονες οικισμούς Tlaxcala και Cholula. Ήταν ο πρώτος οικισμός του Μεξικού που αναπτύχθηκε με βάση το χωροταξικό σχέδιο των Ισπανών αποικιοκρατών και όχι πάνω σε κάποιο προϋπάρχοντα οικισμό.
Η «Πόλη των Αγγέλων» λειτούργησε ως ενδιάμεσος σταθμός μεταξύ της Βέρα Κρουζ και της Πόλης του Μεξικού στα δυτικά και στο δρόμο που οδηγεί από την Οαχάκα στα νότια, προς τα βόρεια-κεντρικά του υψίπεδου του Μεξικού. Αυτή η στρατηγική θέση από τη μια εξασφάλισε πλούτο στην Puebla, αλλά από την άλλη την έκανε πέρασμα κάθε επιτυχημένης ξένης εισβολής στην ιστορία του Μεξικού.
Ο Ερνάν Κορτές και οι κονκισταδόρες του πέρασαν από αυτόν τον δρόμο το 1519 για να καταλάβουν την Τενοτστιτλάν, την πρωτεύουσα των Αζτέκων. Ο Αμερικανός στρατηγός Γουίνφιλντ Σκοτ κατέλαβε την Πουέμπλα κατά τη διάρκεια του Μεξικανοαμερικανικού Πολέμου του 1846, ενώ κατευθυνόταν προς τον ίδιο προορισμό με τον Κορτές, που τώρα ονομάζεται Πόλη του Μεξικού.
Το 1862, οι Γάλλοι ήρθαν στην Πουέμπλα και απωθήθηκαν προσωρινά από τον Μεξικανό Στρατηγό Ιγνάσιο Σαραγόσα στις 5 Μαΐου, γεγονός που τιμάται ως «Cinco de Mayo». Η διάσημη μάχη οδήγησε επίσης σ’ ένα νέο όνομα για την πόλη: «Heroica Puebla de Zaragoza». Τελικά οι Γάλλοι μπόρεσαν να φτάσουν στην Πόλη του Μεξικού και να εγκαταστήσουν (για ένα διάστημα) την Αυστριακή μαριονέτα τους, Μαξιμιλιανό των Αψβούργων, ως Αυτοκράτορα. Ωστόσο, η νίκη του Σαραγόσα στην Πουέμπλα ενθάρρυνε τη μεξικανική αντίσταση και τελικά κατάφεραν να εκδιώξουν τους Γάλλους το 1867.
Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη του Μεξικού, γνωστή για τα πανέμορφα πλακίδια Ταλαβέρα, που κοσμούν τους τοίχους, τους τρούλους και το εσωτερικό κτιρίων και για το «mole poblano», το εθνικό φαγητό του Μεξικού που πρωτοφτιάχτηκε εδώ.
Ο τοπικός μύθος λέει ότι, όταν ο αρχιεπίσκοπος, στις αρχές της αποικιακής περιόδου, αποφάσισε να επισκεφτεί το μοναστήρι της Σάντα Κλάρα, οι μοναχές πανικοβλήθηκαν γιατί δεν είχαν σχεδόν τίποτα να ετοιμάσουν για μια τέτοια προσωπικότητα. Έριξαν ό,τι υλικά βρήκαν στην κουζίνα τους κι έτσι προέκυψε μια σάλτσα, την οποία σέρβιραν με μια γαλοπούλα, που έσφαξαν για τον εκλεκτό καλεσμένο. Κρατώντας την ανάσα τους, έμειναν έκπληκτες όταν ο αρχιεπίσκοπος έδειξε ενθουσιασμένος! Η σάλτσα, σύμφωνα με το μύθο, περιείχε πιπεριές τσίλι, ψωμί μιας ημέρας, ξηρούς καρπούς και λίγη σοκολάτα.
_______________
Casa del que mató al animal
Το «σπίτι αυτού που σκότωσε το ζώο» είναι το όνομα που δόθηκε σ’ αυτό το κτίριο του 16ου αιώνα, εξαιτίας ενός τοπικού μύθου: Σύμφωνα μ’ αυτόν, το σπίτι ανήκε σε έναν πλούσιο άνδρα, χήρο, ονόματι Pedro de Carvajal, ο οποίος είχε μια κόρη και έναν γιο. Σε μια γιορτή για την κόρη του, που έκλεινε τα 15, εμφανίστηκε ένα τερατώδες πλάσμα, που ερχόταν από τα δάση του ηφαιστείου Malinche. Κάποιοι λένε ότι ήταν ένα μεγάλο φίδι, ενώ άλλοι ότι ήταν ένα γιγάντιο κογιότ.
Το τέρας μπήκε κρυφά στο δωμάτιο του 6χρονου γιου του Pedro de Carvajal, Fernando και τον καταβρόχθισε. Ο Pedro de Carvajal πρόσφερε το χέρι της κόρης του ως ανταμοιβή σε όποιον σκότωνε το θηρίο, κάτι που πολλοί γενναίοι πολεμιστές προσπάθησαν αλλά απέτυχαν.
Μια μέρα, ένας άσημος, νεαρός ιππέας έφτασε στο σπίτι και κρέμασε το κεφάλι του θηρίου στην είσοδο του σπιτιού. Με τη γενναία του πράξη, ο νεαρός ιππέας κέρδισε τον τίτλο του ευγενούς από τον ίδιο τον Αντιβασιλέα της Νέας Ισπανίας. Ο Pedro de Carvajal του έδωσε το χέρι της κόρης του Teodora και η πόλη της Πουέμπλα μπορούσε να ηρεμήσει γνωρίζοντας ότι το τερατώδες ζώο ήταν πλέον απλώς μια κακή ανάμνηση.
Информация по комментариям в разработке