Lubię brać coś z ludzi | Michał Grudziński

TEATR, FILM. Rocznik 1944. Urodził się w Warszawie, kilka miesięcy przed powstaniem, wychowywał w Katowicach, gdzie rodzice osiedli po wojnie. Zawsze uciekał w świat fantazji, urządzając już jako dziecko teatr pod kuchennym stołem. Grał, by pokonać jąkanie i czuł – jak mówi - że urodził się po to, by być na scenie. Do PWSSP w Warszawie zdawał nie mając świadectwa maturalnego. Jego nauczycielem i mistrzem był Jan Świderski, który po dyplomie podpowiedział mu Poznań. Miał tu spędzić rok i wrócić do stolicy – na asystenta Świderskiego i do teatru, w którym grał, do Ateneum. Stało się jednak inaczej: został w Poznaniu na zawsze. Od 1970 związany jest z Teatrem Nowym. Na swoim koncie ma ponad sto ról, najbardziej lubi te komediowe.
Główne wątki: 6:33 Zakochałem się w Świderskim; 15:27 Wybrałem Poznań; 22:25 Kilka słów o stanie wojennym.