Скачать или смотреть ایرن زازیانس هنرپیشهٔ تئاتر، سینما و تلویزیون

بانو ایرن زازیانس با نام هنری ایرن زادهٔ ۲۰ مرداد ۱۳۰۶ – درگذشته ۷ مرداد ۱۳۹۱ در خانواده‌ ای ارمنی بدنیا آمد که از بازماندگان نسل‌ کشی ارامنه در سال 1915 بودند که از نخجوان به ایران مهاجرت کردند. این ستاره درخشان سینمای ایران، بعد از انقلاب وقتی که به او دیگر اجازه بازی داده نشد سرنوشتش را پذیرفت اما بیکار ننشست و بعنوان متخصص زیبایی به کار پرداخت. گذشت زمان، لطف زیباییش را نپوشاند و تا 85 سالگی جذاب بود. از دوران دبیرستان به کارهای هنری علاقمند بود و در نمایش های مدرسه بازی میکرد اما بصورت حرفه‌ای از 19 سالگی پا به عرصه بازیگری گذاشت. او فعالیتهایش را از تئاتر آغاز کرد و برای اولین بار در تئاتر فردوسی در نمایش کارمند شریف بازی کرد سپس در اسفند 29 به گروه عبدالحسین نوشین در تئاتر سعدی پیوست. آن روزها نوشین که از هنرمندان چپ بود، در زندان بسر می برد و همسرش (لرتا) ایرن را برای بازی درنمایش بادبزن خانم ویندرمر اثر اسکار وایلد پیشنهاد کرد. لرتا ایرن را بهمراه خود به ملاقات نوشین برد و پس از تایید او، نقش را به ایرن داد. پس از فرار نوشین به شوروی، گروه تئاتری او متفرق شد و ایرن به گروه محمد علی جعفری در تئاتر فرهنگ پیوست و در کنار توران مهرزاد و شهلا ریاحی در چند نمایش بازی کرد. در اواخر سال 36 همزمان از طرف جعفری و عطاء الله زاهد به سینما دعوت شد و با بازی در فیلمهای مردی که رنج میبرد ساخته جعفری و چشم براه اثر زاهد فعالیت سینمایی اش را آغاز کرد. بسیاری معتقدند تا سال 36 سینمای ایران بازیگر داشت اما ستاره نداشت. با روی پرده آمدن فیلم چشمه آب حیات، با بازیگری ایرن سینمای ایران صاحب ستاره شد. در همان سال در فیلم قاصد بهشت، اثر ساموئل خاچیکیان نقش ایفا کرد. ایرن میگوید: آن زمان سینما‌ها در تسخیر فیلمهای ایتالیائی بود و مردم برای دیدن فیلمهای سیلوانا منگانو و سوفیا لورن سر و دست می‌ شکستند، با نمایش فیلم قاصد بهشت، برای مدتی فیلم های ایتالیایی از رونق افتاد. استقبال از فیلم به حدی بود که اکثر سینماها به اجبار 2 نوبت بیشتر فیلم را نمایش می دادند. بازی ام در نقش های مختلف متفاوت بود. هر نقشی برایم ویژگی خودش را داشت و سعی می کردم زنهایی را که نقش شان را بازی میکردم درک کنم. مطالعه درباره آنها برایم جالب بود و هر زمان با نقشی که داشتم زندگی میکردم. همه نقش هایم را دوست دارم و نمیتوانم هیچکدام را بر دیگری ترجیح دهم یا حتی نمیتوانم بگویم کار با کدام کارگردان، یا بازی در کنار کدام بازیگر برایم مهمتر بوده‌، اما فیلم خروس، به دلیل نقش متفاوتی که نسبت به سایر نقشهایم داشته‌ ام را بیشتر می‌ پسندم. ایرن در فیلمهای خداحافظ رفیق (امیر نادری) بلوچ (مسعود کیمیایی) خروس (شاپور غریب) برهنه تا ظهر با سرعت اثر خسرو هریتاش بازی کرده و بازی او در نقش مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه در سریال سلطان صاحبقران (علی حاتمی) به یاد ماندنی است. فیلم محلل اثر نصرت کریمی نیز پس از 3 روز اکران توقیف شد و در زمان خودش فیلم پرسر و صدایی بود. ایرن پس از انقلاب در 2 فیلم جایزه (علیرضا داوود نژاد) و خط قرمز اثر مسعود کیمیائی بازی کرد که هر 2 فیلم توقیف شد و هرگز نمایش داده نشد و پس از آن نیز نام او در لیست افرادی که اجازه کار ندارند قرار گرفت و برخلاف میلش هرگز موفق به فعالیت در عرصه بازیگری نشد. او 7 مرداد 91 در 85 سالگی بدلیل سرطان ریه درگذشت و در گورستان ارامنه تهران به خاک سپرده شد. روحش شاد.
#ایرن_زازیانس
#بازیگر_تکرار_نشدنی
#ستاره_سینمای_ایران
#بانوی_سینمای_کلاسیک
#یادگار_تئاتر_سعدی
#ملکه_سکوت_پس_از_انقلاب
#زیبایی_ابدی
#سینمای_نوستالژیک_ایران
#زن_قدرتمند
#یادش_جاویدان