Jak leczyć endometriozę opowiada dr n. med. Katarzyna Skórzewska

Endometrioza, jak każda choroba naznaczona jest ogromem cierpienia. Jest to cierpienie nie tylko somatyczne, lecz również ma wiele implikacji psychicznych. Fizyczny ból, często niezrozumiały i niezawiniony, uruchomia nieświadome procesy psychologiczne, które często wzmacniają bolesność życia i zniekształcają obraz własnego JA.
Endometrioza to przewlekła, uciążliwa i postępująca choroba, w której tkanki podobne do błony śluzowej wyściełającej jamę macicy (endometrium) znajdują się poza macicą. Przede wszystkim w jajnikach, jajowodach oraz aparacie więzadłowym macicy. Szacuje się, że choroba ta występuje u 7–10% kobiet, głównie młodych, będących w okresie reprodukcyjnym. Coraz częściej stwierdza się też endometriozę u młodych dziewcząt oraz kobiet po menopauzie. Choroba wiąże się z utratą zdrowia. Ta zaś z poczuciem, że coś się traci. Warto zastanowić się, czy każdy przeżywa okres straty, żałoby w ten sam sposób. Powszechnie stosowana w terapii wieloetapowa strategia pracy nad stratą, nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Wg nowszej koncepcji, każdy przeżywa swój ból utraty we własny intymny sposób. Rolą terapeuty, jest pomoc w odkryciu indywidualnego doświadczania straty oraz towarzyszeniu w jej przepracowaniu.