Sandro Botticelli - geniusz, o którym zapomniał świat cz.1 - prof. Jerzy Miziołek. Italia e Polonia

Sandro Botticelli (właściwe nazwisko Alessandro di Mariano Filipepi) należy do najsłynniejszych
malarzy świata. Wykształcony w warsztacie Fra Filippo Lippiego, współpracujący z braćmi Pollaiuolo, wypracował w połowie lat 80-tych XV wieku swój indywidualny styl, który zachwycał Medyceuszów i innych znakomitych miłośników sztuki we Florencji.

Jego sława była tak wielka, m.in. za sprawą „Hołdu Trzech Króli” z ok. 1475 r., że wraz z takimi artystami, jak Ghirlandaio, Perugino, Cosma Rosselli i Luca Signorelli został zaproszony w 1481 r. przez papieża Sykstusa IV do wykonania fresków z życia Mojżesza i Chrystusa w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Po powrocie do Florencji wczesną wiosną 1482 r. wykonał swoje najsłynniejsze dzieła – „Primaverę”, „Narodziny Wenus” i liczne, wielkiej urody tonda ukazujące Matkę Boską z Dzieciątkiem, m.in. tondo Raczyński, oraz nastawy ołtarzowe, m.in. słynny ołtarz Bardi z 1486 r.

Film ukazuje panoramę twórczości Botticellego, także tej która powstała pod wpływem Girolamo Savonaroli. Artysta pozostał pod jego wpływem nawet po męczeńskiej śmierci tego dominikanina, która miała miejsce w czerwcu 1498 r. Jeszcze w 1494 r. powstało znakomite z punktu widzenia kolorystyki i proporcji ciała dzieło – „Kalumnia”, ale jego „Ukrzyżowanie” ze św. Marią Magdaleną obejmującą krzyż, „Przemienie Pańskie” czy „Zesłanie Ducha Świętego” (1505, ostatnie datowane dzieło Sandra) ukazują dużą dozę mistycyzmu, wydłużenie postaci, ekstatyczne gesty i pozy. Po śmierci artysty zostanie on niemal zupełnie zapomniany na 350 lat. Jego gwiazda rozbłyśnie w ostatniej ćwierci XIX w. i do dziś świeci wielkim blaskiem.

Film zawiera przegląd twórczości Botticellego i jest rodzajem wstępu do drugiej części
poświęconej „Primaverze” i „Narodzinom Wenus”.