Скачать или смотреть เสียใจ (เพลงสุดท้ายก่อนถูกประหาร)

เพชฌฆาต อยู่ระหว่าง บุญและบาป เป็นหนังที่ดีมากเรื่องหนึ่ง การฆ่าคนไม่ว่าจะด้วยหน้าที่หรือตั้งใจ มันคือบาปติดอยู่ในใจเราตลอดไปจนวันตาย อยู่ที่เราจะเลือก ว่าเราอยากทำดีหรือทำเลว เพราะทุกอย่างมันย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะทำวันนี้ให้ดีที่สุด โดยไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
..........................
"เชาวเรศน์ จารุบุณย์" เพชฌฆาตคนสุดท้ายของไทย กับหน้าที่ที่ไม่มีใครอยากทำ
โทษประหารชีวิตในไทยมีมานาน และเป็นลักษณะ "ตาต่อตา ฟันต่อฟัน" ใครฆ่าผู้อื่น ก็ต้องถูกฆ่าให้ตายตกไปตามกัน ตามประเพณีโบราณก่อนปี พ.ศ. 2478 การประหารชีวิตจะทำด้วยการใช้มีดดาบบั่นคอ โดยมีเพชรฆาต 2 คน ถ้าคนแรกฟันคอไม่ขาด คนที่สองก็รับหน้าที่ต่อทันที เพื่อไม่ให้นักโทษต้องทรมาน
พอหลังจากปี 2478 แล้ว ได้มีการเปลี่ยนการประหารนักโทษจากบั่นคอเป็นยิงเป้าแทน โดยการใช้ปืน "ยิงเป้า" ในขั้นตอนการประหารชีวิต ก็จะนำไปยังหลักประหารซึ่งเป็นไม้ตะเคียนที่นักโทษทำขึ้น สถานที่ยิงเป้าส่วนใหญ่จะเป็นที่ "เรือนจำบางขวาง" เพราะมีพร้อมทั้งสถานที่ อุปกรณ์การยิงเป้า และบุคคลที่ทำหน้าที่เพชรฆาต
คุณเชาวเรศน์ จารุบุณย์ ซึ่งทำหน้าที่มาตั้งแต่ปี 2527 นานถึง 30 ปี เป็นเพชฌฆาตคนสุดท้าย
คุณเชาวเรศน์ ได้เคยเปิดใจไว้ว่า ที่ผ่านมาเป็นทุกข์อยู่ในใจลึกๆ แต่มันก็ได้ประโยชน์ในด้านส่วนตัว คือ ทำให้เห็นสัจธรรม ได้เห็นสิ่งที่เข้ามาในชีวิต เกือบ 30 ปีที่นักโทษกว่าร้อยชีวิตต้องมาจบชีวิตลงตรงนี้ "ตอนนี้ผมโล่งใจมาก ที่ไม่ต้องทำหน้าที่อย่างนั้นอีก เพราะเราก็ไม่ได้เงินทองอะไรจากตรงนี้ ที่ทำเพราะเป็นหน้าที่ และเป็นความท้าทายว่าเราทำได้ ถ้าเราไม่ทำใครจะทำ ถ้าคนเห็นใจเรา เขาก็คิดว่าเราเสียสละ อุตส่าห์ทำหน้าที่ที่ไม่มีใครอยากทำ ถึงตอนนี้ผมว่าผมได้ทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว" หลุดจากหน้าที่นี้แล้วต้องไปทำบุญให้มาก ๆ อุทิศกุศลให้กับวิญญาณสัมภเวสี เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายที่สำคัญช่วยให้จิตใจสบายขึ้น ดีขึ้น เพราะที่ผ่านมาเจ้าตัว ยอมรับว่าจิตใจบอบช้ำมาก ต้องการการฟื้นฟู และวิธีที่ดีที่สุด คงต้องหันไปหาธรรมชาติ ดูอะไรที่สบายใจ สบายตา
คุณเชาวเรศน์ เคยลงมือประหารคนไปทั้งหมด 55 ราย เป็นผู้หญิง 1 ราย เป็นคดียาเสพติด ซึ่งเห็นก็สงสาร แต่ต้องทำใจ ขั้นตอนที่นักโทษประหารต้องเขียนจดหมาย นักโทษประหารจะเขียนความรู้สึกจริง ๆ จะออกมา บางรายคดียาเสพติด เขาก็เขียนถึงลูก บอกว่าขอโทษที่ทำไปเพราะต้องการได้เงินเยอะ แต่ตอนนี้หมดโอกาสทุกอย่าง แม้แต่ลูกก็ยังไม่ได้เห็น หรือบางคนเขียนจดหมายทวงหนี้ให้ลูกเมียไปตามเก็บให้หมดก็มี
ปี 2546 มีการเปลี่ยนจากการยิงเป้าเป็นการฉีดยา ปัจจุบัน ยังมีนักโทษที่ต้องคำพิพากษาถึงที่สุด และอยู่ระหว่างการถวายฎีกา ขอพระราชทานอภัยโทษ ที่ยังคงรอความหวัง สุดท้าย แต่หากฎีกาตกลงมาว่าไม่ทรงอภัยโทษ ก็จะเข้าสู่ขั้นตอนต่อไป นั่นคือ นำตัวเข้าห้องฉีดยา