เรื่องพรานป่า พรานบุญผู้ลึกลับในป่าดงพงพี (ตอนแรก) เรื่องสั้นแนวลึกลับในป่า 2 ตอนจบ

“มันแปลก... เพราะตอนที่พวกข้าเริ่มเดินออกมาหาพวกมึง... พวกเอ็งหายไปครึ่งชั่วโมงแล้วนะเว้ย” นัทพูดขึ้นมาบ้าง เขามองไปรอบ ๆ แล้วพึมพำออกมา “นี่อีก... เมื่อกี้ยังแดดจ้า... ตอนนี้... จะมืดอยู่แล้ว”
“เราไม่ควรเดินไปสะเปะสะปะ ถ้าเราหลงไปไกลกว่านี้กว่าพวกเจ้าหน้าที่จะตามมาเจอคงยากแน่” ทิวบอกเพื่อน ๆ ของเขา ทุกคนจึงจัดที่ทางนั่งใต้ต้นไม้แถวนั้น ในเป้ของพวกเขาพอจะมีขนมติดมากินเล่นบ้าง จึงเอาออกมาแบ่งกันกินแก้หิวไปก่อน... เวลาผ่านไปจนฟ้ามืดสนิท พวกเขานั่งตัวติดกันสอดส่ายมองรอบข้างอย่างหวาดระแวงตลอดเวลา พวกเขาตั้งไฟฉายไว้หนึ่งอันเพื่อให้พอมีแสงบ้างสว่างบ้าง
กึก ๆ ๆ แซ่ก ๆ ๆ
“มะ มึง เสียงอะไรวะ” ต้นถามขึ้นเสียงสั่น ๆ พลางพยายามเพ่งมองในความมืด คนอื่น ๆ ก็เริ่มมองหาที่มาของเสียงเช่นกัน... ถ้าเป็นสัตว์เล็ก ๆ อย่างกระต่ายป่าคงไม่เป็นไร แต่ถ้ามีตัวอันตรายโผล่มาตอนนี้... พวกเขาก็ไม่รู้จะทำยังไงดี
**ตอนแรก    • เรื่องพรานป่า พรานบุญผู้ลึกลับในป่าดง...  
**ตอนจบ    • เรื่องพรานป่า กระสุนอาคมของพรานบุญ (ต...  

#กกนิฐ #เรื่องเล่าพรานป่า #เรื่องสั้นแนวลึกลับในป่า

เรื่องเล่า นิยาย เรื่องสั้นต่างๆ แฝงข้อคิดบ้างบางส่วนที่แต่งขึ้นและเรียบเรียง จาก ก.กนิฐ ขอสวงนสิทธิ์ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลิน และ สำราญ ในการรับฟังค่ะ ก.กนิฐ ขอขอบคุณทุกคำติชม และทุกคนที่ติดตาม มา ณ ที่นี้ค่ะ หากผิดพลาดไปต้องขออภัยด้วยค่ะ