آیا سحر و جادو واقعیت داره

كلمه سحر و مشتقاتش 63 بار در قرآن كريم به كار رفته است. البته از مجموع اين آيات به دست مي آيد كه سحر دو گونه است؛ گونه اي از آن حقيقت ندارد و بي اثر است و مقصود از آن نوعي تردستي، شعبده بازي و چشم بندي است، مانند برخي جادوهاي زمان حضرت موسي عليه السلام كه خداوند در اين باره مي فرمايد: «فَإذا حِبَالُهُمْ وَ عِصِيُّهُمْ إليهِ مِن سِحرهم أنَّها تَسْعَي؛ در اين هنگام طناب ها و عصاهاي آنان (جادوگران زمان موسي) بر اثر سحرشان، چنان به نظر مي رسد كه حركت مي كند.» (طه: 66) و در آيه اي ديگر مي فرمايد:
قال اَلْقُوا فَلَمَّا اَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ واستَرْهَبُوهُمْ و جَاءُو بِسِحرٍ عَظيمٍ. (اعراف: 116)
[حضرت موسي] فرمود: بيفكنيد! پس هنگامي كه [وسايل سحر خود را] افكندند، مردم را چشم بندي كردند و ترساندند و سحر بزرگي پديد آوردند.
بخشي از سحر حقيقت است و آثار و پي آمدهايي دارد، مانند سحري كه به جدايي زن و شوهر مي انجامد و آسيب هاي جدي اي به كانون خانواده مي زند. آيات زير مبيّن اين نوع سحر است:
...فَيَتعلّمونَ مِنهُما ما يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ المَرءِ وَ زَوْجِهِ وَ مَا هُم بِضَارِّين مِن أَحدٍ إِلّا بِإِذْنِ اللّه ِ وَ يَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَ لَايَنْفَعُهُم. (بقره: 102)
از آن دو فرشته (هاروت و ماروت) مطالبي را مي آموختند كه بتوانند به كمك آن، ميان مرد و همسرش جدايي بيفكنند [نه اينكه از آن براي ابطال سحر استفاده كنند]، ولي هيچ گاه بدون فرمان خدا نمي توانند به انسان آسيب برسانند. آنها قسمت هايي را فرا مي گرفتند كه براي آنان زيان داشت و سودي نداشت.
و در آيه اي ديگر آمده است: «وَ مِنْ شَرِّالنَّفاثاتِ فِي العُقَد؛ از شرّ دمندگان افسون گره ها.» (فلق: 4) از اين آيات برمي آيد كه خداوند در قرآن كريم وجود اين نوع سحر را تأييد مي كند