Οφείλουμε μέσα στον γάμο να είμαστε πονηρότεροι των δαιμόνων #45

Εκπομπή Καρδιακός Λόγος - Περί του κατά Θεόν Γάμου

ΕΚΠΟΜΠΗ 45 - Οφείλουμε μέσα στον γάμο να είμαστε πονηρότεροι των δαιμόνων

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Είπατε κάποτε ότι ο πνευματικός άνθρωπος δεν κάνει ζημιές. Ότι χειρίζεται το χειρίζεται με προσοχή και με ιερότητα. Είναι δυνατόν μέσα στον γάμο να μην κάνουμε ζημιές ανθρωπίνως;
Ο γέροντας Ησαϊας της Λαύρας και ο κανόνας για το σπάσιμο ενός ποτηριού από τον υποτακτικό.
Δυστυχώς αισθάνομαι ότι πολλά πράγματα υλικά στις μέρες μας τα έχουμε δεδομένα και δεν στεκόμαστε με μια ευχαριστιακή στάση απέναντι τους. Αφήστε που ενώ τα έχουμε όλα μιζεριάζουμε κιόλας. Είναι και αυτό θέμα πνευματικής ανωριμότητας; Να το πω πνευματική αχαριστία;
Οι δυσκολίες που έρχονται μετά από μια σπατάλη είναι πάντοτε υλικές η και πνευματικές;
Αν γέροντα έστω και αργά συνειδητοποιήσουμε ότι για κάποιες συγκεκριμένες δυσκολίες που ήρθαν στον γάμο μας τελικά έφταιγε η αλόγιστη σπατάλη που κάναμε κάποτε και χωρίς να το καταλάβουμε η να προβλέψουμε τον κίνδυνο, διορθώνεται η κατάσταση;
Ακούμε από τους πατέρες που μιλούν για την αίσθηση που έχει όταν τον επισκεφθεί τον άνθρωπο η Θεία Χάρις που είναι η γνώση των όντων. Τι είναι αυτό και πως συνδέεται με τον γάμο και με την διάκριση που πρέπει να έχει το ζευγάρι στο να διαχειρίζεται καλά τα όποια βιοτικά ζητήματα;
Αὐτὸς καὶ νῦν, Δέσποτα, ὁ ἐν ἀρχῇ πλάσας τὸν ἄνθρωπον, καὶ θέμενος αὐτὸν ὡς βασιλέα τῆς κτίσεως. Μας έπλασε Βασιλείς της Κτίσεως και όχι δούλους. Γιατί μας το υπενθυμίζει αυτό στην ευχή του γάμου; Αυτό εξαρτάται από τι επιτυγχάνεις, αν σε εκτιμά ο κόσμος η όχι , αν έχεις λεφτά η όχι, αν σε τρέμουν οι άλλοι;
Πως αντιλαμβανόταν ένας άγιος άνθρωπος ότι μέσα στον γάμο κάποιος μπορεί να γίνει Βασιλεύς της Κτίσεως;
Ο Βασιλεύς της Κτίσεως είναι αυτός που έχει αγάπη;
Δεν είναι όλα αυτά εκτός του κόσμου τούτου; Δούλος αλλά ηγέτης;
Πως αυτή η μη γνώση η μη κατανόηση του ότι πλαστήκαμε για να γίνουμε καλοί διαχειριστές, κυρίαρχοι της κτίσεως, επηρεάζει την σχέση μας μέσα στο γάμο, την σχέση του ζευγαριού και την σχέση με τα παιδιά μας και τα παιδιά μεταξύ τους.
Λέμε δεν μπορώ να επικοινωνήσω πια με την σύζυγο μας γιατί έχει επηρεαστεί από τις φίλες της η την μάνα της, η δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τα παιδιά μου γιατί δεν μπορούν να με καταλάβουν. Πως είναι δυνατόν εγώ που πλάστηκα για να είμαι κυρίαρχος ηγέτης όλων αυτών των καταστάσεων να πελαγώνω και όχι μόνο να παραιτούμαι αλλά να μην βλέπει ότι φταίω ο ίδιος;
Ξέφυγε ο έλεγχος και μαράναμε την σχέση με τη σύζυγο μας, η με τα παιδιά μας και έχει γίνει ρημαδιό. Αν ακούσει κάποιος αυτά που μας λέτε είναι εύκολο να καταλάβει το γιατί γίνονται πια κάποια πράγματα. Το ερώτημα μου εδώ είναι προλαβαίνουμε να διορθωθούν κάποιες καταστάσεις η χάνεται το παιχνίδι εκεί που έφτασε και αρχίζουμε τα χάπια στην καλύτερη η στην χειρότερη σχεδιάζουμε πως θα φουντάρουμε από κανά παράθυρο;
Θυμάμαι αυτό που λέγατε της Οσίας Συγκλητικής ότι οφείλουμε να είμαστε πονηρότεροι των δαιμόνων. Μπορείτε αυτό να μας το σχολιάσετε μέσα στον γάμο;
Έχει όριο το να κάνεις τον βλάκα μέσα στον γάμο;
Με ποιο τρόπο θα μάθουμε σωστά την αξία της συζύγου μας και των παιδιών μας έτσι ώστε να μην έχουμε λανθασμένα κριτήρια και αφετηρίες και στο τέλος οδυνηρά αποτελέσματα;
Εν τέλει πως θα αποκτήσουμε γέροντα την σωστή στάση και αντίληψη μέσα στο γάμο μας, στην οικογένεια μας;