ตับพระลอ

บรรเลงโดย "วงปี่พาทย์ไม้นวมคณะดุริยพันธุ์ ในความควบคุมของคุณครูแช่มช้อย ดุริยพันธุ์"
"ตับพระลอ" เป็นการแสดงตอนหนึ่งในเรื่องพระลอ ที่มีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งต่อมาพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ได้ทรงนำโครงเรื่องมานิพนธ์เป็นบทละครพันทาง และเจ้าจอมมารดาเขียนในรัชกาลที่ 4 เป็นผู้ประดิษฐ์ท่ารำ โดยนำท่าฟ้อนของภาคเหนือมาผสมกับท่ารำของละครหลวงได้อย่างสวยงาม การแสดงตอนปู่เจ้าเรียกไก่นี้ กล่าวถึงตอนที่ปู่เจ้าสมิงพราย เรียกไก่แก้วมาลงผี แล้วให้ไปหลอกล่อดลใจพระลอติดตามมา เพื่อไปพบพระเพื่อนพระแพง..

คำร้อง: พระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์
มาจะกล่าวบทไป ถึงปู่เจ้าจอมเทวะสิงขร
สงสารเพื่อนแพงน้องสองบังอร เฝ้าอาวรณ์หวั่นคนึงถึงพระลอ
ให้นางโรยนางรื่นขึ้นมาเร้า จำจะเอาไก่งามไปตามล่อ
ให้รีบมาเหมือนหวังไม่รั้งรอ จะได้พอใจปองสองอนงค์
ตริพลางทางปู่ยุรยาตร จากแท่นทิพวาสเรืองระหง
งามเฉกวชิรราชอาจองค์ เสด็จลงหน้าฉานศาลเทวา
ปู่กระสันถึงไก่ในไพรพฤกษ์ ปู่รำลึกถึงไก่ไก่ก็มา บ่ฮู้กี่คณากี่หมู่ ปู่เลือกไก่ตัวงาม ทรงทรามวัย ทรามแรง
สร้อยแสงแดงพระพราย ขนเขียวลายระยับ
ปีกสลับเบญจรงค์ เลื่อมลายยงหงสะบาท
ขอบตาชาดพระพริ้ง สิงคลิ้งหงอนพรายพรรณ
ขานขันเสี่ยงเอาใจ เดือยหงอนใสสีลำยอง
สองเท้าเทียมนพมาศ ปานฉลุชาดทารง
ปู่ก็ใช้ให้ผีลง ผีก็ลงแก่ไก่
ไก่แก้วไซร้บ่มิกลัว ขุกผกหัวองอาจ
ผาดผันตีปีกป้อง ร้องเรื่อยเฉื่อยฉาดฉาน
เสียงขันขานแจ้วแจ้ว ปู่สั่งแล้วทุกประการ
บมินานผาดโผนผยอง โลดลำพองคะนองบหึง
มุ่งมั่นถึงพระเรืองลอ ยกคอขันขานร้อง
ตีปีกป้องผายผัน ขันเรื่อยเจื้อยไจ้ไจ้
แล้วไซร้ปีกไซร้หาง โฉมสำอางค์สำอาจ
กรีดปีกวาดเวียดเย้า คอยล่อพระลอเจ้าจักต้องดำเนินแลนา...
(ที่ระลึกงานมุทิตาจิต ๗๒ ปี ครูสุรางค์ ดุริยพันธ์)