Londerzeel Kermis en Jaarmarkt 2018

September is naast de start van het schooljaar tevens de maand van de jaarmarkt in het dorp.
Als kind groeit de spanning van die nakende kermis eigenlijk vooral wanneer je die imposante, kleurige kermiswagens reeds op hun wachtplaatsen spot,…in de Berkenlaan,…of de Polderstraat, bijvoorbeeld.
Met verwondering keken we dan naar de opbouw : hoe "gekke Eddy" van de bots-autokes (zo noemden we die wat vreemde, maar keihard-werkende man met zijn dikke bokaalglazen) elke keer de moed vond om zulke gigantische constructie op te bouwen en nadien weer af te breken,…ik had er als kind echt bewondering voor.
En die autootjes zèlf…die waren zò veel mooier dan de exemplaren van vandaag : nemen we een witte ? Of een rode, ... een donkerblauwe ? Het deed er niet toe,…maar we gingen er alleen in als de broertjes "De Pauw" er niet in zaten, want daar waren we bang van,…die mannen botsten immers "kop-op-kop", ook tegen kleine kapoentjes als mezelf 🙂
In het lunapark gingen we in de jaren '80 eigenlijk haast uitsluitend om video-spelletjes te spelen : Galaga, Hyper Olympic, Asteroïds, Moon Patrol enTron waren mijn favoriete spelletjes. Soms was gewoon "kijken" naar een andere speler (die verder geraakte in het spel dan jezelf) al leuk. Er stonden misschien wel 20 kasten, een geweldig klankspel van monotone, eenvoudige computergeluidjes, was het…vandaag staat er niet één spelletje meer in het lunapark! Grijpertjes zijn er nog steeds, al is het al lang niet meer om "nouga"-snoeprepen uit de bonen te plukken,…en de vele "bulldozertjes" (muntenschuivers) hebben de plaats van de arcade-videospelletjes ingenomen.
De rups was er nog eentje met een kap, die sloot op het moment dat de topsnelheid gehaald werd. Daar werd dan wellicht al 'ns een eerste zoen stiekem uitgewisseld, want keer of draai het hoe je wilt : de kermis, dat is soms ook prille liefdes,...verliefdheid,en zo…momenten waar je jaren later wel eens met een innerlijke glimlach (en soms ook met een klein beetje schaamte, toegegeven) aan terugdenkt, toch ?
Bij het lotjeskraam "Dédé" heb ik nooit halt gehouden,…al zijn de one-liners die de man met de opvallende Hercule Poirot-achtige snor door zijn micro tot vervelens toe mompelde ("Alweer een winnaar", en "Nog vele prijzen om te winnen") me wel bijgebleven.
De jaarmarkt, als je zoals ik opgegroeid bent in de Gildenstraat, associeerden we met Fons Slachmuylders : hoe hard sommige hanen of vogels mochten klinken, de Fons kwam er àltijd met vlag en wimpel vocaal bovenuit !
Markten met dieren zouden naar verluidt de komende jaren trouwens grondig veranderen (verkleinen), dus laat het een extra motivatie zijn om er dit jaar zeker bij te zijn.
Appreciatie voor éénieder die elk jaar bijdraagt tot het "feest" dat zo'n kermis en jaarmarkt (en bij uitbreiding ook elke markt en rommelmarkt, trouwens) eigenlijk is : we staan er niet altijd bij stil, maar er komt een pak handen, denkwerk en inspanningen aan te pas…allemaal voor uw en mijn amusement, en allemaal "verniet".