Скачать или смотреть ចាប៉ីឆ្លងឆ្លើយ លោកព្រឹទ្ធាចារ្យប្រាជ្ញ ឈួន ហៅ ភិរម្យវោហារ ប៉ះ លោក ឈិន​​ ឈៀង ហៅ ស្មៀន ឈិន ឈៀង

លោកឆ្លើយឆ្លងអំពីការលេងអុក និងបុណ្យកុសល ដូចថាចាញ់ចត្រង្គអស់ប្រាជ្ញា ចាញ់តណ្ហាអស់កុសល ចាប៉ីឆ្លងឆ្លើយ ប្រាជ្ញ ឈួន ហៅ ភិរម្យវោហារ ប៉ះ ឈិន​​ ឈៀង ហៅ ស្មៀន ឈិន ឈៀង​ #ប្រាជ្ញឈួន #ស្មៀនឈិនឈៀង #ចាប៉ី #ចាប៉ីដងវែង

អំពីលោកតា ប្រាជ្ញ ឈួន ហៅ ភិរម្យវោហារ ប្រាជ្ញ ឈួន
-------------------------------------------------------------------------------
លោកព្រឹទ្ធាចារ្យ ប្រាជ្ញ ឈួន ១៩៣៦-២០១៨ (៨២ឆ្នាំ) ហៅ ភិរម្យវោហារ។ លោកតាបានចាប់កំណើតនៅភូមិត្រពាំងកក់ ឃុំខ្វាវ ស្រុកទ្រាំង ខេត្តតាកែវ។ លោកជាកូនពៅក្នុងគ្រួសារកសិករមួយដែលមានកូន ចំនួន ៦នាក់ ហើយលោកបានចាប់ផ្តើមរៀនចាប៉ីនៅអាយុ ៩ឆ្នាំពីឪពុកមារខាងឪពុកម្នាក់ឈ្មោះ ប៉ែន ឌុក ហៅ ចង្កូមប្រាំបី។ លោកតាបានចាប់ងងឹតភ្នែកតាំងពីអាយុ៩ឆ្នាំដោយសារជំងឺកញ្ជ្រិល។ ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាក៏បានស្នើទៅអង្គការយូណេស្កូដើម្បីបញ្ចូលសិល្បៈចាប៉ីដងវែងនេះជាសម្បត្តិបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ហើយអង្គការយូនីស្កូក៏ទទួលស្គាល់ និងបញ្ចូលសិល្បៈចាប៉ីដងវែងនេះចូលក្នុង បញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦។ លោកព្រឹទ្ធាចារ្យភិរម្យវោហារ ប្រាជ្ញ ឈួន បានទទួលមរណ ភាព កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ ក្នុងជន្មាយុ ៨២ឆ្នាំ ដោយជរាពាធ។

អំពីលោកតាព្រឹទ្ធាចារ្យ ឈិន​​ ឈៀង ហៅ ស្មៀន ឈិន ឈៀង
-----------------------------------------------------------------------------------------
ជីវប្រវត្តិ
កើតនៅឃុំសំឡាញ ស្រុកអង្គរជ័យ ខេត្តកំពត
ជាកុមារកំព្រាម្តាយ តាំងពីអាយុ ៧ ឆ្នាំ
អាយុ ៩ ស្មៀន ឈិន ដែលជាឪពុកទទួលមរណភាព
រៀនសូត្រជាមួយបងនៅវត្ត ហើយមានម្តាយចិញ្ចឹមទំនុកបម្រុង
សិក្សាបានថ្នាក់ទី៣ ទំនើបជាតិ (ឌីប្លូមសព្វថ្ងៃ)
មូលហេតុចូលសិល្បៈ : រត់មកភ្នំពេញដើម្បីក្លាយជាអ្នកចម្រៀង
គ្រូអាយ៉ៃ: ស្មៀនយ៉ុន និង នាងសារ៉ាំប៉ាក់ តាសាលួត នាយល្វៃ
១៩៦៥ ចាប់ផ្តើមច្រៀងដាក់វិទ្យុជាតិ ដៃគូ នាងស្រទុំ
១៩៧៤ ជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ ១ ផ្នែកអាយ៉ៃទោល ក្នុងកម្មវិធីប្រឡងសិល្បៈបុរាណទូទាំងប្រទេស និង លេខ ២ ផ្នែកអាយ៉ៃឆ្លងឆ្លើយ
១៩៧៩ ចូលបម្រើការនៅវិទ្យុផ្សាយសំឡេងប្រជាជន
១៩៨៣ អនុប្រធានការិយាល័យសិល្បៈបុរាណ
១៩៩១ ប្រធានការិយាល័យសិល្បៈបុរាណ

មរណភាព
វីរៈសិល្បករផ្នែកចំរៀងអាយ៉ៃគឺ លោកគ្រូ ឈិន ឈាង បានទទួលមរណភាព នៅរសៀលម៉ោង៣និង៤៥នាទី ក្នុងជន្មាយុ៧៥ឆ្នាំ នៅគេហដ្ឋាន របស់គាត់ដែលស្ថិតនៅសង្កាត់បឹងកក់ទី២ ខណ្ឌទួលគោក ខាងក្រោយវត្តនាគវ័ន្ត។ តាមសម្តីរបស់លោកស្រី អ៊ុក សុផា ត្រូវជាភរិយា បានរៀបរាប់ថា ៖ លោកតាស្មៀនឈិន ឈៀង ជាបុត្រ លោកតា នាន់ឈិន(ស្មៀនឈិន) ជាអ្នកចម្រៀងអាយ៉ៃដែលមានឈ្មោះបោះសំឡេងតាំងពីទសវត្សរ៍៦០មកម្ល៉េះ។​ មកដល់ទសវត្សរ៍៨០ និង ៩០លោកតាកាន់តែមានប្រជាប្រិយភាពកាន់តែខ្លាំង លោកតាជាតួឯកល្ខោនយីកេ និងអាយ៉ៃរឿងនៅវិទ្យុជាតិដែលធ្វើឱ្យប្រជាជនខ្មែរជំនាន់នោះមិនអាចភ្លេចសំឡេងលោកបានឡើយ ហើយក៏ចេះច្រៀង និងលេងចាប៉ីដងវែងផងដែរ។ មកដល់ឆ្នាំ២០០០ប្លាយ លោកតាហាក់បីដូចជាស្ងាត់ការសំដែងទៅៗតាមវ័យរសៀលទៅៗដែរ។

Overview:
«ចាប៉ី» ជាពាក្យក្លាយមកបីពាក្យសំស្ក្រឹតថា «ចក្ឆប៉ី»។ ហៅឈ្មោះថា ចាប៉ីដងវែង មកពីចាប៉ី នេះមានដងវែងទន្ទាំ។ ចាប៉ីដងវែងជាឧបករណ៍មានខ្សែ២ ឬ៤ ប៉ុន្តែវាមានសំនៀងតែ២ទេ។ វាសម្រាប់ប្រគំក្នុងវង់ភ្លេងការបុរាណ វង់ភ្លេងអារក្ស វង់ភ្លេងមហោរីជាដើម និងប្រើទោលសម្រាប់លេងកំដរចម្រៀងកំណាព្យ។ វាចែកចេញជា ដង ព្រលួត ប្រកៀន(ធរណី) ខ្ទង់ ស្នូក(ប្រអប់សំនៀង) ក្រាញ(គីង្គក់) ខ្សែ និងក្រចក។ ក្រាញធ្វើអំពីឈើធ្នង់។ ខ្សែសំនៀងធ្វើពីសរសៃសូត្រ និងខ្សែនីឡុង។ ចាបុីដងវែង ត្រូវបានបញ្ជូលក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌអរូបីនៃមនុស្សជាតិនៅថ្ងៃទី៣០ ខែវិច្ឆកា ឆ្នាំ២០១៦។

Function:
ចាប៉ីដងវែងមានមុខងារសំខាន់ ៤យ៉ាងគឺ៖
១. សំខាន់ក្នុងវង់ភ្លេងអារក្ស ដោយគេយកឧបករណ៍នេះទៅប្រគំចូលជាមួយឧបករណ៍ដទៃទៀតក្នុងពេលលៀងអារក្សម្ដងៗតាំងពីសម័យយូរលង់ណាស់មកហើយ ។
២. សំខាន់ក្នុងវង់ភ្លេងការបុរាណដែលជាប្រពៃណីរបស់ដូនតាយើងតាំងពីរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ។
៣. សំខាន់សម្រាប់កំដរចំរៀងបែបកំណាព្យ ដែលអ្នកច្រៀងត្រេះផងច្រៀងផងមានប្រជាប្រិយបំផុត ។
៤. សំខាន់ក្នុងវង់ភ្លេងមហោរីសម័យដំបូងបង្អស់ ប៉ុន្ដែសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ចាប៉ីដងវែងគ្មានវត្ដមានក្នុងវង់ភ្លេងមហោរីនេះទៀតទេ។

Structure:
ចាប៉ីដងវែងរបស់យើងមានលក្ខណៈដូចជា ៖ ដងទាំងវែងចែកចេញជា២ឈ្មោះ គឺដង និងប្រពែ។
-ប្រពែ គឺចាប់ពីប្រលួតទៅដល់ផ្នែកខាងចុង។
-ដង គឺចាប់ពីព្រលួតទៅទល់នឹងប្រអប់សំនៀង។ ដងធ្វើអំពីដើមក្រសាំងកាលពីសម័យដើម ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្ននេះគេយកឈើដទៃទៀតដែលមានគុណភាពប្រហាក់ប្រហែល នឹងដើមក្រសាំងមកធ្វើ ។
-ព្រលួត (បង្គាន) មាន២ ៣ ឬ៤ ចាប៉ី ខ្លះមានព្រលួត២សម្រាប់រឹតខ្សែសំនៀង២ ចាប៉ីខ្លះមានព្រលួត៤ គឺសម្រាប់រឹតខ្សែសំនៀងទាំង៤ឱ្យមានសំនៀងតែ២ ដូចចាប៉ីដែលមានព្រលួត២ដែរ។ ព្រលួតទាំងអស់នោះធ្វើអំពីឈើរឹងដូចជាឈើនាងនួន ឈើគ្រញូង ។ល ។ មានទំហំ និងប្រវែងប៉ុនៗគ្នា ។
-ធរណី គឺជាខ្ទង់ខ្ពស់ជាងខ្ទង់ដទៃ ដែលស្ថិតនៅកៀកនឹងព្រលួតសម្រាប់ទ្រខ្សែសំនៀងឱ្យផុតពីខ្ទង់ទាំងឡាយ។ ធរណីនេះច្រើនតែបញ្ចុះក្បាច់ក្បូរលម្អ។ ខ្ទង់មានចំនួន១២ដែលតូចធំ ទាបខ្ពស់ជាងគ្នាជាលំដាប់លំដោយមានចន្លោះពីមួយទៅមួយតាមកម្រិតសំនៀងរបស់ ខ្លួន។ គ្រប់ខ្ទង់ទាំងអស់មានចោះប្រហោងចំកណ្ដាលសម្រាប់ដោតខ្សែការពារ ជ្រុះបាត់ ។
-ស្នូក ឬប្រអប់សំនៀងមានរាងដូច ផ្លែម្នាស់ ស្នូកខ្លះទៀតមានរាងស្ទើរជ្រុងស្ទើរមូល ។ កាលពីសម័យដើម គេយកដើមរាំង មកធ្វើស្នូក បច្ចុប្បន្ននេះគេយកប្រភេទឈើដែលមានគុណភាពប្រហាក់ប្រហែលនឹងដើមរាំងមកធ្វើ ។
-ខ្សែចាប៉ីដងវែងមានខ្សែ២ ឬ៤ ប៉ុន្ដែខ្សែ៤មានសំនៀងតែ២ទេ។ ខ្សែទី១ តូចឈ្មោះថា ខ្សែឯក។ ខ្សែទី២ធំឈ្មោះថា ខ្សែគ។ខ្សែទាំង២នេះកាលពីសម័យដើមធ្វើអំពីសរសៃសូត្រវេញចូលគ្នា ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្នគេយកខ្សែជ័រនីឡុងមកប្រើជំនួសវិញ ។
-ក្រចកសម្រាប់ត្រេះធ្វើអំពីបន្ទះស្នែងតូច ស្ដើងវែង ដូចជាស្នែងគោ ឬក្របី ។ល។ [...]

#ចាប៉ីដងវែងភិរម្យវោហារប្រាជ្ញឈួន #ប្រាជ្ញឈួន #ព្រឹទ្ធាចារ្យប្រាជ្ញឈួន #ភិរម្យវោហារ #ស្រីតូចស្រីធំ​ #ssreytochssreythom