Neye uzattıysak elimiz bir arşın bizden ırak... [Savaş Bitti]

...
Savaş çıktı
Kız koynumdan çıkmadı
Beni mahmur bırakmaktan bir gün olsun bıkmadı
Devler gibi yazı yaban demeyip silahlanmış adamlar
Korkuya Yağmaya Kana söz getirtmedi
Alacaklarımızın sorgucuyduk borçlarımızın çilingiri
Bizi Korku bizi Yağma bizi Kan yargıladı
Terler döküldükçe solgunlaştı yerküre
Çehre solgun anneler endişeli küfürbazdı babalar
Yasalar kapattı çimenli bayırların yüzeyinde artanı
Nem kokuşlu çocukları kızlı erkekli
Çoşturdukça arıtan bayırlarda
Batözler vinçler paletler sefalete gerekçe hazırladı
Meyve ağaçlarını bir hiza gözeterek diktiler
Dıraht-ı meyvedar lâfzına rağbet edenler
Karşılarında ayıp el işaretleri yapılmasına şaşırdı
Öyle işaretleri onlar dışa vurmaz
Düşüncelerinde yalıncak canlandırırdı

Ne ki sisler bürüdüler tarlayı
Göreyim seni herkesten önce sen başla
Diye her birimize tembih ettikleri
Her birimizden bir besmele ümit eden
Hepimizin tenine tav olup da
Besmeleyi unuttuğumuz tarlayı
Sislendi kurusun diye üstüne mendil
Serdiğimiz böğürtlen
Neymiş biri yek diğerlerinin boynuna o kol atmalar
Nice şeymiş o eski sarılmalar yatmalar
Sevmekten kaldıysa bize değdikçe değillendiren
Yattıkça sürçen bir şey kaldı fasılalarla
Neye uzattıysak elimiz bir arşın bizden ırak
Kayıyor gözyaşlarının göğerttiği ne varsa gövdemizden
Saklı kim biz sırlı kim biz kimdir sığıntı biziz...

İsmet ÖZEL - Savaş Bitti