Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη

Και σιγά που θα ... που θα ... που θα ...
και ποιος θα ... μετά ... μετά ... μετά ...
Κι άμα δεν ... ποτέ του και μη σω ...
βάζω το καπέλο μου, το έτσι και το θέλω μου
ρεζέρβα στο καπό ...
κι ας λένε:

"Να κι η Φωφώ
πού 'χει ένα ...
πω, πω, πω, πω
κι ούτε σπίτι, ούτε Θεό
Κανένα δε φοβάται
η Σουλτάνα η Φωφώ"

Και σιγά τ' αβγά κι οι συγγενείς
π' ούτε να ... τους έφτυνε κανείς
Κι οι μετά, κι οι τέως, και οι νυν
αρχηγοί και ράσα πλακωθήκανε στη μάσα
κι έχω έρθει στο Αμήν ...
κι ας λένε:

"Να κι η Φωφώ
πού 'χει ένα ...
πω, πω, πω, πω
κι ούτε σπίτι, ούτε Θεό
Κανένα δε φοβάται
η Σουλτάνα η Φωφώ"

Και δεν πα να ... η κοινωνία, η ξεφτίλα
κι ούτε που να ... εγώ ... μεγάλη μου σκασίλα
σιγά που θα ... ξανά ... την ίδια την πιπίλα,
σιγά τα μούτρα, που θα βάλω χαβαλέ

Σιγά καλέ την κοινωνία, μάμα μία,
εσύ κι αυτή, με καταντήσατε Καμία
με μια κλωτσιά από τ' αφτί και στα θρανία
παλιορεζίλω, και ομάδα κουρελέ ...

Και σιγά ... που θα ... που θα ... που θα ...
με το "Θα" ... του κάθε κερατά
Κι άμα δεν ... μη σώσω και σωθώ
κάποιον θα πλακώσω και μετά θα τον πληρώσω
και σιγά μην εκτεθώ ...
κι ας λένε:

"Να κι η Φωφώ
πού 'χει ένα ...
πω, πω, πω, πω
κι ούτε σπίτι, ούτε Θεό
Κανένα δε φοβάται
η Σουλτάνα η Φωφώ"

Κοίτα ρε, που μου 'σκασε γαμπρός
σκανταλιάρης και πρωθυπουργός
κι άντε ρε που θα ... και θα ... και θα ...
μάζεφ' τη μαγκιά σου, τα μισά-μισά δικά σου
και τα ρέστα παγωτά ...
κι ας λένε:

"Να κι η Φωφώ
πού 'χει ένα ...
πω, πω, πω, πω
κι ούτε σπίτι, ούτε Θεό
Κανένα δε φοβάται
η Σουλτάνα η Φωφώ"