แม่ด้วนผู้อาจหาญ อาสารับหน้าพลายชมวิว ผู้โตสุดบนเขาใหญ่

ฝนในเดือนมิถุนายน ตกพรมไปทั่วเขาใหญ่ ใบไม้ใบหญ้างอกงามทั่วทั้งผืนป่า หญ้าคาอาหารช้างก็แทงยอดงามเต็มทุ่งออก ดอกหญ้าขาวต้องลมฝนปลิวไสว ช้างป่าเขาใหญ่ ก็มีอาหารอุดมสมบูรณ์ ช้างโขลงหรือช้างพลายหลายตัว ที่เคยเจอกันแล้วหายหน้าไปนานเพราะช้างไม่จำเป็นต้องเดินไกลๆ เพื่อให้ได้อาหารอิ่มท้อง เพราะเดินไปตรงไหนก็มีใบไม้ใบหญ้า ผลไม้ เป็นแค่ของหวาน ไม่ใช่อาหารหลัก

แม่ด้วน พาโขลงที่มีเด็กๆแรกเกิด ออกเดินหากินไปตามเส้นทางที่เคยเดินผ่าน แม่ด้วนในวันนี้ วันที่ 3 มิถุนายน 2567 มีแม่คิ้วขาวและแม่ขนตายาวอยู่ในโขลง แต่ไม่พบว่าแม่หูรูเล็กอยู่ในโขลงด้วย ก็คงจะแยกไปพร้อมกับแม่ฟ้าใส และหนูหวิ่นสร้อยสุวรรณา แยกออกไปเลี้ยงลูกน้อยที่เพิ่งเกิดใหม่ เหมาจ้างแม่ฟ้าใส และหนูหวิ่นไปด้วย แม่ด้วน มีน้องเวหาแสนทรัพย์ อายุจะครบ 1 ปี วันที่ 15 มิถุนายน 2567 แม่คิ้วขาว มีลูกน้อยเกิดใหม่ได้สามเดือน มีใบหูขวาแหว่ง เพราะอุบัติเหตุแต่แผลก็หายดีแล้ว ส่วนแม่ขนตายาวนั้น ลูกน้อยเพิ่งเกิดได้เดือนเดียว มีหนูชายหูแหลมช่วยเป็นพี่เลี้ยง

แม่ด้วน แม่คิ้วขาวนั้นอยู่ด้วยกันมานาน ค้นพบในช่องเขาใหญ่นิว ที่ถ่ายไว้เมื่อ 11 ปีก่อน ยังพบพลายภูหินในโขลงและภูผาน่าจะแค่ 1 ขวบ สองแม่พังก็ยังอยู่ด้วยกัน มีความสัมพันธุ์ที่เหนียวแน่นจนปัจจุบัน แม่ด้วน แม่คิ้วขาวพาสมาชิกเดินมาถึงทุ่งกวาง มีภูผาตามมาด้วยพร้อมพลายภูหิน หรือพรีเดเตอร์ แห่งดงพญาเย็น

มาถึงตรงนี้ กลิ่นของช้างพลายตกมันลอยมาตามลมจากหลายทิศ จึงจำต้องพาโขลงออกเดินเร็วเพื่อให้ห่างจากช้างพลายตกมัน เพราะเกรงเด็กๆจะได้รับอันตราย เวลานั้น พี่งวงทองก็ตกมันเดินกลับลงมาจากเขาเขียว มุ่งหน้ามาใกล้แม่ด้วน ลุงเดี่ยวงาเดียวผู้อาวุโส ก็ปรากฏกายออกมาในเวลาไล่ๆกันอยู่ไม่ห่างกันเลย

ในวันที่ 7 มิถุนายน 2567 แม่ด้วน พาโขลงขามถนนจากทุ่งกวาง ตัดไปทางสนามกอล์ฟเพราะคิดว่า ที่นี่จะไม่ปลอดภัยจากพี่งวงทองและลุงเดี่ยว แต่เหมือนหนีเสือปะจระเข้ พี่ชมวิว หรือเบี่ยงใหญ่หมูสี ช้างพลายที่ว่ากันว่าโตสุดในเขาใหญ่ ที่ได้ข่าวว่าตกมันตั้งแต่ขี้นเขามาตั้งแต่เดือนเมษายน ซึ่งเป็นรอบปกติของพี่ชมวิว แต่ไม่มีใครเห็นตัวบนเขาก็ปรากฏกายออกมาในยามเย็น ไม่ห่างจากแม่ด้วนมากนัก

ณ เวลานั้น แม่ขนตายาว มีลูกน้อยวัยหนึ่งเดือน แม่คิ้วขาวมีลูกน้อยหุแหว่งวัยสามเดือน แม่ด้วน มีลูกใกล้จะครบหนึ่งขวบ ถ้าต้องพบโขลงเดินเร็วเพื่อหลบพี่ชมวิว ช้างน้อง ต้องวิ่ง เพราะแม่เดินเร็ว ลูกที่ขาสั้นต้องวิ่งเท่านั้น ซึ่งแม่ๆ ประเมินแล้วคงวิ่งกันไม่ไหว
จากการดูคลิปที่ช่างภาพท่านอื่นๆ ถ่ายได้ พบอาการของแม่พังที่มีความกังวลหวาดหวั่นอย่างแม่ขนตายาว ถึงกับต้องขอร้องแกมผลักใส ให้แม่ด้วนต้องไปออกรับหน้าพี่ชมวิว เพราะไม่มีใครเหมาะสมแล้วในเวลานั้น แม้คิ้วขาว แม้จะตัวโตกว่าแม่ด้วน แต่ลูกน้อยแค่สามเดือน จะทิ้งลูกไปย่อมไม่ได้

ภาระนี้จึงตกมาอยู่กับแม่ด้วนที่ตกลูกมาจะขวบปีแล้ว แม่ด้วนไม่มีทางเลือก จำต้องฝากเวหา แก้วตาดวงใจไว้กับแม่พังคิ้วขาวและแม่ขนตายาว แม่หนูชายหูแหลมโอบกอนน้องเวหาไว้แน่น ปลอบใจน้อง ไม่เป็นไรนะ อยู่กับพี่นี่แหละ แม่มีเรื่องต้องทำ เดี่ยวแม่กลับมานะ เหมือนน้องเวหาจะเข้าใจและไม่งอแง
แม่ด้วนพาโขลงมาหยุดที่ชายป่า ก่อนเอ่ยวาจาฝากฝังลูกพลาย ฝากลูกเวหาด้วยหนา อย่าให้ลูกเราตกใจ เราจะไปรับหน้าพ่อพลายนั่นเอง พากันเดินหลบเข้าป่าไปก่อน เดี่ยวเราตามไป

แม่ด้วนหยุดเดินมองดูลูกพลายตามโขลงเข้าป่าไปแต่โดยดี แล้วออกมายืนคอยพี่ชมวิว พี่เบี่ยงใหญ่พลายชมวิว เป็นหนุ่มใหญ่สุภาพ ค่อยเดินเข้าหาอย่างช้าๆ แต่ช้างตัวโต ๆ ทำแม่ด้วนนั้นตัวเล็กไปเลย นางก็คงจะตื่นกลัวไม่น้อย ถ้าต้องถูกขี่หลังนางจะรับน้ำหนักไหวไหม
แต่เหมือนการเจรจาจะเป็นไปโดยดี มีผู้พบเห็นว่า แม่ด้วน และพี่ชมวิวแยกย้ายกันไป ในเวลามืดหมดเวลาถ่ายคลิป ตลอดเวลาในช่วงกลางคืน เราก็ไม่เห็นว่าเกิดอะไรขี้นบ้าง หวังว่าพี่ชมวิวจะไม่ติดตามแม่ด้วนเข้าป่า

ก่อนจะพบว่าแม่ด้วนกลับเข้าโขลงในเช้าวันถัดมา ซึ่งไม่ได้ไปไหนไกล เมื่อพี่ชมวิว เดินห่างออกไป แม่ด้วน ก็พาโขลงย้อนกลับมาลงโป่งที่เดิม ตรงเนินที่สนามกอล์ฟเก่า เป็นโป่งที่มีดินแดง กินดินกันจนปากแดง ลงโป่งย่ำกันจนขาแดงสีเหมือนเลือด จนท่านผู้ชมอดเป็นห่วงไม่ได้ นึกว่าโดนอะไรจนเลือดไหล

ขอบคุณที่ติดตามรับชมรับฟัง ช่วยกดไลค์ กดแชร์ กดติดตามเป็นกำลังใจให้นานาต่างๆ ทองปนคำพันธ์เพื่อจะไม่พลาดคลิปใหม่ๆ ในโอกาสต่อไป ขอบคุณครับ