Şehriyar- Han Nene (Şəhriyar-Xan Nənə)

Seyid Muhammed Hüseyin Behçet-Tebrizi, şiirlerinde kullandığı "Şehriyar" mahlası ile tanınan İran Azerisi şairdir. Şehriyar, şiirlerini hem Azerbaycan Türkçesinde ve hem de Farsça olarak yazmıştır. Han Nene şiirini de Azerbaycan türkçesinde yazıp seslendirmiştir. En sevilen şiirlerinden bir tanesidir. Aşağıdan Şiirin sözlerine bakabilirsiniz.


---------------------------------------------------------------------

Xan nənə, hayanda qaldın?
Belə başıva dolannam.
Necə mən səni itirdim!
Da sənin tayın tapılmaz.
Sən ölən gün əmmə gəldi,
Məni götdü ayrı kəndə.
Mən uşaq, nə anlayaydım?
Başımı qatıb uşaqlar,
Neçə gün mən orda qaldım.
Qayıdıb gələndə baxdım,
Yerüvü yığışdırıblar.
Nə özün və nə yerin var,
“Hanı Xan nənəm?” soruşdum.
Dedilər ki: Xan nənəmi Aparıblar Kərbəlayə.
Ki şəfasın ordan alsın.
Səfəri uzun səfərdir.
Bir-iki il çəkər gəlincə.
Necə ağladım yanıqlı,
Neçə gün elə çığırdun Ki səsim, sinəm tutuldu.
O, mən olmasam yanında, Özü heç yerə gedəmməz.
Bu səfər nofubdu, mənsiz Özü tək qoyub gedibdi.
Hamıdan acıq edərkən, Hamıya acqlı baxdım.
Sora başladım ki: mən də Gedirəm onun dalnıca.
Dedilər, səninki tezdir, İmamın məzarı üstə – Uşağı aparmaq olmaz,
Sən oxu, Quranı tez çıx,
Sən onu çıxınca, bəlkə Gələ Xan nənə səfərdən.
Tələsik rəvanlamaqda Oxuyub Quranı çıxdım.
Ki, yazım sənə: Gəl indi, Daha çıxmışam Quranı.
Mənə sovqat al gələndə.
Amma hər kağız yazanda Ağamın gözü dolardı.
Sən də ki, gəlib çıxmadın,
Neçə il bu intizarla Günü, həftəni sanardım.
Ta yavaş-yavaş göz açdım,
Anladım ki, sən ölübsən!
Bilə-bilmiyə hənuz da Ürəyimdə bir itik var.
Gözüm axtarar həmişə,
Nə yamandı bu itiklər.
Xan nənə, canım, nolaydı, Səni bir də mən tapaydım,
O ayaqlar üstə bir də Döşənib bir ağlıyaydım.
Qolu həlqə salmış iptək O ayağı bağlıyaydım.
Ki, daha gedəmmiyəydin.
Gecələr yatanda, sən də Məni qoynuva alardın.
Necə bağrıva basardın, Qolun üstə gah salardın.
Acı dünyanı atarkən İkimiz şirin yatardıq.
Yuxuda lülü atarkən Səni mən bələşdirərdim.
Gecəli su qızdırardın, Özüvü təmizləyərdin.
Genə də məni öpərdin, Heç mənə acıqlamazdın.
Savaşan mənə kim olsun, Sən mənə havar durardın.
Məni sən, anam döyəndə Qapıb aradan çıxardın.
Elə istilik, o istək Daha kimsədə olurmu?
Ürəyim deyir ki: Yox-yox.
O dərin, səfalı istək Mənim o əzizliyim tək Sənilə gedib, tükəndi.
Xan nənə, özün deyərdin Ki, sənə behiştdə Allah Verəcək nə istəyirsən.
Bu sözün yadında qalsın, Mənə qövlünü veribsən.
Elə bir günüm olursa, Bilisən nə istərəm mən?
Sözümə dürüst qulaq ver:
Sən ilən uşaqlıq əhdin.
Xan nənə, aman, nolaydı,
Bir uşaqlığı tapaydım.
Bir də mən sənə çataydım,
Sənilən qucaqlaşaydım.
Sənilən bir ağlaşaydım.
Yenidən uşaq olurkən
Qucağında bir yataydım.
Elə bir behişt olursa,
Daha mən öz Allahımdan Başqa bir şey istəməzdim.