Zgodnie z obowiązującym w Dzienniku Ustaw (Dz.U.2016.2183, wersja od 24 stycznia 2020 r.) rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt wraz z poprawką z rozporządzenia ministra klimatu z dnia 18 grudnia 2019 r. gatunki zwierząt objętych ochrona ścisłą, z wyszczególnieniem gatunków wymagających ochrony czynnej w Polsce to: jesiotr ostronosy, koza złotawa, strzebla błotna oraz głowacica, ale tylko osobniki występujące w dorzeczu Dunaju, m. in. w dorzeczu Czarnej Orawy wg. regulaminu PZW w Nowym Sączu oraz minóg morski. Gatunki zwierząt objętych ochroną częściową to: aloza, babka czarna, babka czarnoplamka, babka mała, babka piaskowa, brzanka, ciosa, ale tylko osobniki poza populacją Zalewu Wiślanego, dennik, głowacz białopłetwy, głowacz pręgopłetwy, iglicznia, kiełb białopłetwy, kiełb Kesslera, koza dunajska, koza pospolita, kur rogacz, minóg rzeczny, minóg strumieniowy, minóg ukraiński, parposz, piskorz, piekielnica, pocierniec, różanka, śliz pospolity, taśmiak długi, wężynka. W stosunku do dziko występujących zwierząt, należących do gatunków objętych ochroną ścisłą oraz częściową, o których mowa w załącznikach 1 i 2 do rozporządzenia, wprowadza się m in. zakazy: umyślnego zabijania, czy umyślnego okaleczania lub chwytania; a także zbierania, pozyskiwania, przetrzymywania lub posiadania.
Przeglądając szczegółowe regulaminy okręgowe PZW można w nich przeczytać, że do tej listy należy włączyć również jesiotra zachodniego, brzankę karpacką, czy strzeblę potokową, a brak w nich babki czarnej, czy wężynki. O ile w większości regulaminów występuje jesiotr zachodni, to brzanka karpacka i strzebla potokowa już tylko w pojedynczych. Obecność na tych wykazach brzanki karpackiej a właściwie brzany karpackiej wymaga wyjaśnienia. Badania genetyczne wykazały, że brzana karpacka (łac. Barbus waleckii), a nie brzanka karpacka, jest hybrydą samicy brzany (łac. Barbus barbus) i samca brzanki (łac. Barbus carpathicus). W polskim prawodawstwie brzanka występuje pod nazwą łacińską Barbus peloponnesius (B. carpathicus, B. meridionalis), ale w świetle badań ichtiologicznych należy ją właśnie nazywać w jęz. łacińskim Barbus carpathicus. Przymiotnik carpathicus jest tu mylący i sugeruje brzankę karpacką, co jest nazwą błędną. Z dodatkowych ciekawostek np. okręg PZW w Olsztynie (dane za 2021 r.) wprowadza zakaz połowu jesiotra syberyjskiego.
Информация по комментариям в разработке