“Yaşamağı” bacarmıram,
deyirlər ki, çox fərsizəm,
zəmanədən xəbərsizəm.
Yaşamağı bacarmıram…
Kəsməmişəm ömrüm boyu,
bir yetimin tikəsini.
Seçməmişəm adamların
Xırdasını, yekəsini.
Döyməmiəm şöhrət üçün
vəzifəli adamların qapısını.
Gəzməmişəm üzdə məğrur,
dalda sınıq.
Palaz kimi sərilərək
qalamışam ayaq altda.
Mərdlik, namus axtarmışam
əzəl başdan mən həyatda.
Balalarım yeyib, ancaq
zəhmətimin çörəyini.
Qazanc üçün, mənsəb üçün
qırmamışam neçə insan ürəyini.
Saxta dostluq, yalançı vəd
düşmənimdir əzəl gündən.
Xoşlanmıram bir yaltağın
Təmənnalı söhbətindən,
ülfətindən.
Vəzifəni şöhrət üçün körpü bilən,
dalda söyən, üzdə gülən
adamlarla yoxdur aram.
Mən - İnsanlıq yollarında
fədaiyəm,
Mən - Ədalət yollarında
cəfakaram
Anbarları siçan kimi
acgözlüklə gəmirənlər,
Rəislərə bəxşiş deyə
pay verənlər,
pul verənlər,
göz yaşları bahasına
evlərini gümüşlərlə, büllurlarla
dolduranlar,
İnsanların sevincinə
od vuranlar,
Uzaq-yaxın şəhərlərə
pul tökənlər harın-harın,
düşmənimdir əzəl gündən,
düşməniyəm mən onların!
Yaltaqlığı, xəyanəti,
qara fikri, bəd niyyəti
nəzakətin pərdəsinə bürüyənlər,
Üzdə məğrur gəzə-gəzə
gözümüzdə miskinləşib çürüyənlər
bəyənməsin məni, nə qəm?
Mən dünyaya insan gəldim,
İnsan kimi gedəsiyəm.
Qəh-qəh çəkib gülsün mənə
Neçə yaltaq, neçə harın,
yaşamağı bacarmıram qoltuğunda
sözü meyxoş,
ürəyi boş,
ərin haram pullarından
fikri sərxoş
xanımların!
Bəzən benzin, bəzən beton,
bəzən pambıq hesabına
maşınları qoşalayan,
ürəklərə, şüurlara
zəhər tökən, şübhə yayan
zəlillərin,
qəlbi, fikri
zəlillərin
düşməniyəm!
Tüpürürəm o həyata.
Çörəyinə neçə haram,
Dediyinə neçə yalan
qata-qata
yaşayanlar bəyənməsin məni,
nə qəm?
Mən şairəm,
ürəyimi günlərimə yedirirəm.
Mən şairəm,
ədalətdir tanrım mənim.
Ürəyimin döyüntüsü,
gözlərimin işığıdır
varım mənim.
Yaşamağı bacarmıram…
Mənə yaddır yalmanaraq
yaşamağı bacaranlar.
Bu amala gedən yolda
Həm dostum, həm düşmənim var.
Yaşamağı bacarmıram…
Yaşamağa bir şərəfdir
bu həyatım.
Mənim bu cür fərsizliyim
fəxri adım,
Həyatımdan mənə çatan
ən dəyərli mükafatım.
ağı” bacarmıram,
deyirlər ki, çox fərsizəm,
zəmanədən xəbərsizəm.
Yaşamağı bacarmıram…
Kəsməmişəm ömrüm boyu,
bir yetimin tikəsini.
Seçməmişəm adamların
Xırdasını, yekəsini.
Döyməmiəm şöhrət üçün
vəzifəli adamların qapısını.
Gəzməmişəm üzdə məğrur,
dalda sınıq.
Palaz kimi sərilərək
qalamışam ayaq altda.
Mərdlik, namus axtarmışam
əzəl başdan mən həyatda.
Balalarım yeyib, ancaq
zəhmətimin çörəyini.
Qazanc üçün, mənsəb üçün
qırmamışam neçə insan ürəyini.
Saxta dostluq, yalançı vəd
düşmənimdir əzəl gündən.
Xoşlanmıram bir yaltağın
Təmənnalı söhbətindən,
ülfətindən.
Vəzifəni şöhrət üçün körpü bilən,
dalda söyən, üzdə gülən
adamlarla yoxdur aram.
Mən - İnsanlıq yollarında
fədaiyəm,
Mən - Ədalət yollarında
cəfakaram
Anbarları siçan kimi
acgözlüklə gəmirənlər,
Rəislərə bəxşiş deyə
pay verənlər,
pul verənlər,
göz yaşları bahasına
evlərini gümüşlərlə, büllurlarla
dolduranlar,
İnsanların sevincinə
od vuranlar,
Uzaq-yaxın şəhərlərə
pul tökənlər harın-harın,
düşmənimdir əzəl gündən,
düşməniyəm mən onların!
Yaltaqlığı, xəyanəti,
qara fikri, bəd niyyəti
nəzakətin pərdəsinə bürüyənlər,
Üzdə məğrur gəzə-gəzə
gözümüzdə miskinləşib çürüyənlər
bəyənməsin məni, nə qəm?
Mən dünyaya insan gəldim,
İnsan kimi gedəsiyəm.
Qəh-qəh çəkib gülsün mənə
Neçə yaltaq, neçə harın,
yaşamağı bacarmıram qoltuğunda
sözü meyxoş,
ürəyi boş,
ərin haram pullarından
fikri sərxoş
xanımların!
Bəzən benzin, bəzən beton,
bəzən pambıq hesabına
maşınları qoşalayan,
ürəklərə, şüurlara
zəhər tökən, şübhə yayan
zəlillərin,
qəlbi, fikri
zəlillərin
düşməniyəm!
Tüpürürəm o həyata.
Çörəyinə neçə haram,
Dediyinə neçə yalan
qata-qata
yaşayanlar bəyənməsin məni,
nə qəm?
Mən şairəm,
ürəyimi günlərimə yedirirəm.
Mən şairəm,
ədalətdir tanrım mənim.
Ürəyimin döyüntüsü,
gözlərimin işığıdır
varım mənim.
Yaşamağı bacarmıram…
Mənə yaddır yalmanaraq
yaşamağı bacaranlar.
Bu amala gedən yolda
Həm dostum, həm düşmənim var.
Yaşamağı bacarmıram…
Yaşamağa bir şərəfdir
bu həyatım.
Mənim bu cür fərsizliyim
fəxri adım,
Həyatımdan mənə çatan
ən dəyərli mükafatım.
Информация по комментариям в разработке