Krzysztof Kwapisiewicz - La Paloma

"La Paloma" (gołąb), to popularna hiszpańska piosenka, która została wyprodukowana i zreinterpretowana w różnych kulturach, sceneriach, aranżacjach i nagraniach w ciągu ostatnich ponad 160 lat. Piosenka została napisana przez hiszpańskiego baskijskiego kompozytora Sebastiána Iradiera (później Yradiera) około 1860 roku po wizycie na Kubie. W 1879 roku został zarejestrowany w urzędzie praw autorskich w Madrycie jako "Canción Americana con acompañamiento de Piano".
Iradier umarł w zapomnieniu, nigdy nie dowiedziawszy się, jak popularna stanie się jego piosenka.
Bardzo szybko "La Paloma" stała się popularna poza Hiszpanią, szczególnie w Meksyku, i wkrótce rozprzestrzeniła się na cały świat. W wielu miejscach, m.in. w Afganistanie, na Kubie, w Kolumbii, na Hawajach, Filipinach, w Niemczech, Rumunii, Wenezueli, na Zanzibarze i Goa, zyskała status piosenki quasi-folkowej. Z biegiem lat popularność "La Palomy" okresowo rosła i spadała, ale nigdy nie osłabła. Można go uznać za jeden z pierwszych uniwersalnych popularnych hitów i spodobał się artystom z różnych środowisk muzycznych. Istnieje ponad tysiąc wersji tej piosenki i wraz z "Yesterday" The Beatles jest jedną z najczęściej nagrywanych piosenek w historii muzyki; jest to z pewnością najczęściej nagrywana hiszpańska piosenka.
"La Paloma" była interpretowana przez muzyków z różnych środowisk, w tym opery, popu, jazzu, rocka, zespołów wojskowych i muzyki ludowej. Piosenka została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa i zaśpiewana przez największy chór, liczący 88 600 osób, w Hamburgu 9 maja 2004 roku.

Motyw "La Paloma" (gołąb) wywodzi się z epizodu, który miał miejsce w 492 r. p.n.e., przed inwazją Dariusza Wielkiego na Grecję, w czasie, gdy w Europie nie widziano jeszcze białego gołębia. Flota perska pod dowództwem Mardoniusza została złapana przez sztorm u wybrzeży góry Athos i rozbita. Grecy zauważyli białe gołębie uciekające z tonących perskich statków. Były to najprawdopodobniej gołębie pocztowe, które flota perska zabierała ze sobą, gdy wypływała z Persji na bitwę. Zainspirowało to pomysł, że takie ptaki przynoszą do domu ostatnią wiadomość miłości od marynarza, który zaginął na morzu.