Εγώ χάνομαι! Πού είναι η αγάπη του Θεού; - Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος (Romanian Subs)

➤ Κάνετε εγγραφή και πατήστε το 🔔 για να ειδοποιείστε αυτόματα για τις νέες αναρτήσεις:    / @theuncutmountain  
➤ Facebook:   / Όρος-Αλατόμητον-102866461464159  
➤ Instagram:   / theuncutmountain  
➤ Pinterest:   / theuncutmountain  

Εγώ έχω αδύναμη πίστη και όταν λέω το «πάτερ ημών» και φτάνω στο «γενηθήτω το θέλημά σου» σφίγγεται η καρδιά μου, γιατί δεν ξέρω τι με περιμένει στην άλλη γωνία… Και αναρωτιέμαι: αυτό που είπατε ότι το θέλημα του Θεού φέρνει ειρήνη και γαλήνη και όλα αυτά, όταν εγώ ζω μία αρρώστια που με ταλαιπωρεί, που με βασανίζει με φθάνει στα όριά μου, και εμένα και τους γύρω μου… Και λέω: καλά, αυτό είναι το θέλημά Σου; Και καλά είναι το θέλημά Σου. Αφού εγώ όμως δεν μπορώ να το αντέξω και χάνεται η ψυχή μου μέσα από αυτό νιώθω ότι χάνομαι, λέω: τι γίνεται τώρα εδώ; η αγάπη του πού είναι; Είναι Πατέρας που αγαπάει τα παιδιά και θέλει να τα σώσει. Μα εγώ νιώθω ότι χάνομαι! Και λέω: αυτό είναι το θέλημά του; και αναρωτιέμαι… Ή ένας άνθρωπος που έχει ένα παιδί μέσα στην οικογένεια με αρρώστια βαριά ανίατη, που μέχρι το τέλος θα είναι έτσι και δεν μπορείς, φτάνεις στα όριά σου. Και λες: είναι το θέλημά Του, εγώ δεν έχω ειρήνη όμως, δεν έχω… χάνομαι! Τί γίνεται;

Έχετε απόλυτο δίκαιο. Έχετε δίκιο να σκέφτεστε έτσι είναι πολύ φυσικό αυτό το πράγμα και η αντίδραση αυτή. Αλλά μέσα σε αυτές τις δύσκολες συμπληγάδες που περνά ο άνθρωπος, μαθαίνει μέσα από την πείρα, ότι τελικά αυτό το οποίο είναι κακό -ο θάνατος, η αρρώστια, η δυστυχία, η πείνα, η φτώχεια, ο πόλεμος, είναι κακά πράγματα. Και ο Θεός δεν θέλει τα κακά πράγματα, ούτε συνεργάζεται με το κακό ο Θεός, ούτε συνεργάζεται ποτέ με τον διάβολον ο Θεός και με τα κακά πράγματα που γίνονται, δεν συνεργάζεται. Αλλά τί κάνει ο Θεός; Τα κακά που υπάρχουν στη ζωή μας και θα υπάρχουν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία που θα καταργήσει τον διάβολο, αυτά τα πράγματα ο Θεός μας δίνει τη δύναμη θα τα επεξεργαστούμε και να τα μεταποιήσουμε σε καλά. Και τα φαρμάκια θα τα κάνουμε φάρμακα. Και το πικρό να το κάνουμε γλυκό. Και το ξύδι να το κάνουμε γλυκό κρασί. Και το σκοτάδι να το κάνουμε φως. Αλλά μέχρι να το κάνουμε, θα γευτούμε την πικρία όλη αυτή. Δυστυχώς, η φύση μας μεταπτωτικά, είναι τόσο ζυμωμένη με την αδυναμία μας, που θέλει πολλή υπομονή και πολύ αγώνα. Αλλά, αυτός που θα κάνει υπομονή έστω και αν ταλαιπωρείται και βασανιστεί και θλιβεί πολύ, θα λάβει ως εμπειρία αιώνια, την παρουσία του Θεού μεσ’ την καρδιά του και τότε θα καταλάβει ότι ο Θεός είναι πράγματι η ειρήνη της ψυχής μας, ότι ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, και ότι κοντά στο, Χριστό όλα φωτίζονται, λαμβάνουν άλλη διάσταση. Και τα βλέπει μεσ’ την αιώνια βασιλεία του Θεού τα πάντα.

Αυτό προϋποθέτει πολύ δυνατή πίστη όμως. Όσοι δεν την έχουνε θα χαθούν;

Δεν θα χαθούν. Ο Χριστός είπε «αν έχεις πίστιν ωσεί κόκκον σινάπεως» (Ματθ. ιζ' 20) και ξέρετε τί είναι το σινάπι, το έχετε εδώ στην Αθήνα; Δεν το ξέρετε εσείς, είναι πολύ μικρό σποράκι. Και λέει και ο γερο- Παΐσιος: Βρε παιδί μου, πίστιν ωσεί κόκκον σινάπεως έχουμε, δεν είμαστε τελείως άπιστοι, αλλά τί δεν έχουμε; Ταπείνωση. Αυτό είναι που μας λείπει. Όταν συντριβούμε και σπάσει η σκληρή καρδιά μας, και σπάσει το κέλυφος που καλύπτει την εσωτερική καρδία. τότε θα ανακαλύψουμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας ότι η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί. Δεν θα μας αφήσει ο Θεός, μη φοβάστε!

Μακάρι!