037 ยิ่งนิ่ง ยิ่งสงบ ยิ่งเกิดปัญญา ธรรมเทศนาหาฟังยาก หลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง

สถานที่นี่เป็นที่สมควรที่จะทำในกรรมฐานที่มีมากที่อาจจะมาสิมาพักเดี๋ยวนี้คืนสองคืนมาแล้วนั้นรู้ว่าสถานที่นี้เป็นที่สำคัญมากสถานที่ข้างนอกสงบแล้วยังสถานที่ข้างในคือจิตใจของเราเท่านั้น

ดังนั้นพวกเราทั้งหลายมานี้ให้ตั้งใจทุกคนถึงไม่ว่ามันจะสงบมั่งไม่สงบบ้างก็เป็นเรื่องของธรรมดาเพราะว่าเราทำไมจึงได้มาร่วมทำความสงบอยู่ที่นี่อย่างนี้เราต้องรู้จักเพราะจิตใจของเรายังไม่รู้สิ่งที่ควรรู้ให้มีความสงบจึงมาหาความสงบต่อ คือยังไม่รู้ตามความเป็นจริงว่าอะไรมันเป็นอะไร อะไรมันผิด อะไรมันถูก อะไรมันทำความทุกข์ให้เรา อะไรมันทำความสงสัยให้เราอยู่

เหตุเราที่จะต้องมาทำความสงบระงับในที่นี้เพราะว่าจิตใจไม่สบายจิตใจไม่สงบ จิตใจไม่ระงับวุ่นวายสงสัยจริงนะมาณที่นี่มิฉะนั้นวันนี้จึงตั้งใจฟังธรรมะการฟังธรรมะของอาตมานะให้ตั้งใจให้ดีจะมานี่ก็ชอบพูดแรงหน่อยชอบพูดรุนแรงหน่อยเพราะนิสัยเป็นอย่างนี้แต่จะพูดรุนแรงไปอย่างไรก็ตามเถอะอาตมาก็ยังมีความเมตตาอยู่ตลอดกาลตลอดเวลาอยู่นั่นเอง

การพูดบางสิ่งบางอย่างนั้นขออภัยด้วยทุกๆคนเพราะว่าประเพณีเมืองไทยกับชาวตะวันตกนี้มันไม่คล้ายกันมันคนละอย่างบางทีมันอาจจะไม่ค่อยสบายใจก็ได้ พูดรุนแรงหน่อยก็ดีนะมันตื่นเต้น ยังงัึ้นมันหลับเฉยมันไม่รู้อะไรมันนอนใจอยู่นั้น ไม่ขึ้นขึ้นมาฟังธรรมจิตใจ

การปฏิบัตินี้ก็มีหลายอย่างแต่มันก็มีอย่างเดียวเห็นว่าการการปลูกต้นไม้ที่ได้รับผลนั้นบางทีก็ได้กินเร็วๆคือทาบกิ่งเลยอันนี้ก็เรียกว่ามันไม่ทนทานอีกอย่างหนึ่งการปลูกต้นไม้เอาเมล็ดมันมาเพาะจะถูกจากเมล็ดมันเลยอันนี้มีความแน่นหนาถาวรดีมาก

ตามความจริงเป็นอย่างนี้เป็นธรรมดาทุกคน ตัวอาตมาเองก็เป็นอย่างนี้เมื่อไม่รู้จักว่าอะไรมันเป็นอะไรมันก็ไปนั่งทำกรรมฐานมันลำบากมากจนร้องไห้ทั้งหลายเวลาหลายครั้งบางอย่างมันคิดสูงไป บางอย่างมันคิดต่ำไปไม่ถึงความพอดีของมันเพราะว่าการปฏิบัติที่สงบนี้ไม่สูงและก็ไม่ต่ำถึงความพอดี...

เราอยากได้กระโถนใบนี้ เรายกมันขึ้นมา มีความรู้สึกว่ามันหนักเพิ่มขึ้นมา มันมีเหตุ หนักมันจะเกิดเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะเราไปยกมัน ถ้าเราไม่ยกมัน มันก็ไม่มีอะไร ถ้าไม่ยก มันก็เบา อะไรเป็นเหตุผล ดูเท่านี้ก็รู้แล้ว ไม่ต้องไปเรียนที่ไหน ถ้าเราไปยึดอะไร อันนั้นแหละเป็นเหตุให้ทุกข์เกิด ถ้าเรา “ปล่อย” มันก็ไม่มีทุกข์
................................