Pieśń wojskowa "Rozkwitały pąki białych róż" napisana została w 1918 roku jednak powstała znacznie wcześniej. W napisanej przez Pawła Hertza w księdze Zbiorów poetów polskich XIX wieku zamieszczony został pierwowzór pieśni wojskowej Rozkwitały pąki białych róż pod tytułem Białe róże, który został ułożony przez Jana Emila Lanaku w połowie 1914 roku w Makowie.
Muzyka: Mieczysław Kozar-Słobódzki
Słowa: Kazimierz Wroczyński, Jan Lankaua
Śpiewa: Julia Nowak
Akompaniuje: Remigiusz Śmigiel
Nagranie: Torowa Studio
Film: Mateusz Gradowski i Radek Drozdowski
INSTAGRAM: @_beginner.photographer
https://instagram.com/_beginner.photo...
https://instagram.com/img_raphic?igsh...
@img_raphic
Stylizacja: Pastelove Motyle
/ pastelove.motyle
Rozkwitały pąki białych róż,
Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,
Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.
Kładłam ja ci idącemu w bój,
Białą różę na karabin twój,
Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.
Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka.
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.
Już przekwitły pąki białych róż
przeszło lato jesień zima już
Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej.
Hej dziewczyno ułan w boju padł
choć mu dałaś białej róży kwiat
czy nieszczery był twej dłoni dar
czy też może wygasł twego serca żar.
W pustym polu zimny wicher dmie
już nie wróci twój Jasieńko , nie
śmierć okrutna zbiera krwawy lud
zakopali Jasia twego w ciemny grób.
Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Bo mu kwitną pąki białych róż,
Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,
wyrósł na mogile białej róży kwiat.
Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie,
W polskiej ziemi nie będzie mu źle.
Policzony będzie trud i znój,
Za Ojczyznę poległ ukochany twój.
Информация по комментариям в разработке