آثار ذکری و درمانی سوره فرقان - آیت الله محمدرضا نکونام

تمامی آیات قرآن کریم آیات ذکر است و برای هر کدام اثر و خاصیتی است؛ چنان‌که یکی از نام‌های قرآن کریم «ذکر» است. قرآن کریم در معرفی خود می‌فرماید: «کذَلِک نَقُصُّ عَلَیک مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ وَقَدْ آَتَینَاک مِنْ لَدُنَّا ذِکرا»(۱)؛ این‌گونه از اخبار پیشین بر تو حکایت می‌رانیم و به صورت مسلّم به تو از جانب خود قرآنی داده‌ایم.

ذکری بالاتر از قرآن کریم نیست که می‌فرماید: «وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآَنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلاَّ خَسَارا»(۲). هیچ گونه ذکر و دعایی به اندازهٔ قرائت قرآن کریم در نفس آدمی تأثیر ندارد. البته باید آن را پُر خواند و قرائت این تنها کتاب آسمانی و مرتبط با حضرت حق باید برای استیطان نفس باشد و نفس با آن توطن پیدا کند و به خود وطن بگیرد.

تمامی آیات قرآن کریم ذکر است و می‌توان هر یک را برای تحقق چیزی ذکر قرار داد. برای نمونه، آیهٔ شریفهٔ: «خَتَمَ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِهِمْ»(۱) ذکری جلالی است که با شماره‌ای خاص برای سحر به کار می‌رود. انواع بی‌شمار ذکر در قرآن کریم وجود دارد که هنوز که هنوز است در هیچ کتابی از آن یاد نشده است و ما در این کتاب تنها بر آن بوده‌ایم تا به تبیین چهل و چهار ذکر قرآنی ویژهٔ محبان برای نمونه بپردازیم و خواننده را برای آشنایی هرچه بیش‌تر با مهم‌ترین کتاب ذکر که قرآن کریم است برانگیزانیم. «ذکر» دانشی است پیچیده و بسیار گسترده که مسایل آن از داده‌های پزشکی امروز صعب‌تر، بیش‌تر و پیچیده‌تر است و با هر ذکری می‌توان در عالم تصرفی داشت اگر بتوان برای آن آگاهی کاردان و کارآزموده یافت که نسخه‌های آن را احاطه داشته باشد. با اذکار قرآن کریم می‌توان به قدرت و توان بالایی دست یافت و بسیاری از مشکلات بشر امروز را برطرف نمود ولی توفیق و نصرت الهی نیاز است تا بتوان روان‌شناسی، طب، داروخانه و بیمارستان اذکار قرآن کریم را تبیین نمود.

متأسفانه این دانش فوق مدرن هنوز دانشی نگردیده و اصول و قواعد آن توضیح داده نشده و هزاران اسف که این دانش پرکاربرد که می‌تواند برای درمان امراض روحی و جسمی کارآمد باشد و مشکلات و گرفتاری‌های بسیاری از بشر را برطرف نماید چنان تنزل یافته و تنزل یافته که به دست شیادانی بی‌سواد افتاده است که هیچ گونه تخصصی در این زمینه ندارند جز جمع آیات و روایاتی که از فهم رموز آن بر نمی‌آیند و اسراری که اهل بیت علیهم‌السلام در گفتن آن داشته‌اند تا این ذکر به دست بدخواهان نیفتد را نمی‌شناسند و آن را بدون تبیین و تحلیل به دست مشتاق ناآگاه می‌دهند که نه تنها مشکلی از او حل نمی‌نمایند، بلکه هم عمر و هزینهٔ او را تلف می‌کنند و هم برای او ده‌ها مشکل دیگر پیش می‌آورند و داروخانه‌هایی می‌زنند که جز ظلمت در آن نیست.

قرآن کریم گنجینه‌ای معنوی و داروخانه‌ای فوق مدرن در باب ذکر است که حتی نگاه آن به هر آیه اثری خاص و متمایز با نگاه به آیه‌ای دیگر دارد تا چه رسد به آن که از هر آیه به صورت ذکری خاص مورد استفاده قرار گیرد. البته این نگاه همیشه خیر و برکت نمی‌آورد و برخی از نگاه‌های آن گاه استرس و تنیدگی را موجب می‌شود.

آیاتی نیز هست که ده‌ها ذکر را درون خود تعبیه نموده است که برای هر یک اثری است و گاه ذکری خیر و برکت می‌آورد و ذکر همسایهٔ آن سبب ناراحتی و نقمت می‌شود.

استفاده از ذکرهای قرآنی آداب و شرایطی دارد که ما آن را در کتابی دیگر با عنوان «دانش ذکر» توضیح داده‌ایم اما در این‌جا تنها به فهرست برخی از مهم‌ترین آن آداب که جنبهٔ عمومی دارد اشاره می‌کنیم.

نخستین شرط برای استفاده از اذکار الهی توان انس گرفتن با قرآن کریم و قرب به آن آیه است که بدون قرائت آن و داشتن طهارت و صفای باطن میسر نمی‌شود.

شایسته است انسان قرآن کریم را به ترتیب بخواند. به این معنا که قرائت خود را از همان ابتدای قرآن کریم آغاز نموده و آن را تا پایان ختم کند و سوره‌ای یا آیه‌ای را گزینشی نخواند تا نفس وی تعادل خود را حفظ نماید و اثر وضعی نامناسبی نبیند. برخی این روش را بر نمی‌گزینند و سوره‌ای خاص را با قصد انشا می‌خوانند، در نتیجه ممکن است پس از مدتی یکی از پدیده‌های غیبی را ببینند و بیمار شوند یا زندگی آنان آسیب ببیند؛ چرا که برخی آیات که برای طلسمات و مانند آن است ناگزیر چنین عوارضی دارد و همانند مصرف زیادی دارو آن هم بدون نسخهٔ پزشک است. برای مصون ماندن از این عوارض، بهترین کار این است که قرآن کریم به ترتیب خوانده شود و از سورهٔ فاتحه آغاز و به سورهٔ ناس ختم شود.

این امر در ذکر نیز باید مورد توجه باشد. اگر کسی می‌خواهد اسمای الهی را به قصد انشا ذکر خود قرار دهد، باید با نسخهٔ آگاهان کارآزموده باشد. برای نمونه، اسم «باطش» از اسمایی است که باید بسیار اندک گفته شود؛ زیرا اسمی جلالی است و قدرت تخریب بسیار بالایی دارد به طوری که شاید دامن‌گیر خود فرد هم شود و او را در زندگی زمین‌گیر نماید؛ به عکس اسم «کریم» که هر قدر هم گفته شود برای فرد سودمند است و آثار معنوی دارد.

قرائت برخی از سوره‌های قرآن کریم، امراض روحی و بیماری‌های روانی را کاهش می‌دهد یا از بین می‌برد. البته هر آیه یا هر سوره خاصیت درمانی ویژه‌ای دارد؛ مثل آن که سورهٔ بقره به‌خاطر داشتن سیلاب‌های بلند، برای کسانی که ضعف اعصاب، تنیدگی، اضطراب و نگرانی دارند و عجول هستند یا نبض آنان تند می‌زند و یا برای زنان حامله تجویز می‌شود. برخی از روایات، این سوره را با وصف «فسطاط» یا «خیمه» یاد کرده است تا پوشش امنیتی آن را یادآور باشد. باید توجه داشت شرط بهره بردن از آثار وضعی برخی از سوره‌های قرآن کریم، داشتن ایمان نیست و مواهب وضعی آن سوره‌های خاص حتی اگر کافری نیز از آن بهره برد به وی می‌رسد.
آیت الله محمدرضا نکونام
منبع: سرود محبان
#ذکر#قرآن_کریم#ذکرهای_قرآنی