Bombardement Zeelst 17 september 1944: wat gebeurde er?

Over het bombardement in Zeelst van 17 september 1944 is zestig jaar stilte geweest. In de getroffen families werden de gebeurtenissen doodgezwegen. Wellicht omdat de bommen afkomstig waren van de ‘goeden’, de geallieerden. Je moest hen dankbaar zijn voor de bevrijding. Spreken over het bombardement zou ondankbaar zijn. Na de oorlog moest er ook opgebouwd worden, schouders eronder en doorgaan. Tijd voor verwerking werd niet genomen.

Pas in 2004 is er voor het eerst een gezamenlijke bijeenkomst geweest van nabestaanden. Toen bleek dat er bij hen veel leefde. Dat gold ook voor de tweede en derde generatie.

Tiny Renders is nabestaande. Zijn grootouders kwamen om bij het bombardement. Hij vertelt over het grote stilzwijgen en de impact daarvan. Mieke van Lisdonk is lid van de Werkgroup Herdenking 4 mei. Sinds 2004 is de herdenking van 17 september daaraan toegevoegd. Jaarlijks verzorgt de werkgroep sindsdien twee herdenkingen van de oorlog en de slachtoffers. De eerste is op 4 mei tegelijk met de landelijke dodenherdenking. Op 17 september worden de 19 slachtoffers uit Zeelst herdacht.