โอ้ยอดรัก : สุนทราภรณ์ (ศรัณย่า ส่งเสริมสวัสดิ์)

อย่าเศร้านักยอดรักยามจากจร ห่วงอาวรณ์สัญญามิห่างหาย
มั่นวาจาผูกพันมิเสื่อมคลาย มิหลบหลีกหนีหายไปค้างคืน
สกุณาบินร่อนฟ้ายังคืนรัง รักก็หวังชิดใกล้ไม่ต้องฝืน
จะไกลห่างขอเพียงรักอยู่ยั่งยืน ดวงใจชื่นมิจืดจางคิดห่างเลย

โอ้ยอดรัก จากการประพันธ์คำร้องของ แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนองโดย เอื้อ สุนทรสนาน มีการบันทึกเสียงครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2495 กับแผ่นเสียงตราสุนัขสีแดง ของห้างกมลสุโกศล ร้องโดยเพ็ญศรี พุ่มชูศรี ในจังหวะรุมบ้า ซึ่งเธอร้องได้ไพเราะมาก จนมีผู้นำมาขับร้องใหม่หลายคน

ในอดีตวงดนตรีสุนทราภรณ์นิยมนำเพลงนี้ไปใช้ในการลีลาศ จนเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง ครั้งนั้นเป็นเสียงของเพ็ญศรี พุ่มชูศรี นักร้องต้นฉบับ ซึงเป็นหนึ่งในศิลปินสังกัดวงดนตรีสุนทราภรณ์ และเพลงนี้ก็ยังเป็นที่นิยมแพร่หลายบนฟลอร์เต้นรำมาจนปัจจุบัน

ในเวอร์ชั่นนี้เป็นผลงานของศรัณย่า ส่งเสริมสวัสดิ์ เจ้าของรางวัลนักร้องหญิงยอดเยี่ยม ประเภทเพลงไทยสากล จากสมาคมดนตรีแห่งประเทศไทย ปี พ.ศ. 2534 และรางวัลพระพิฆเนศทองพระราชทาน นักร้องหญิงยอดเยี่ยม ประเภทเพลงไทยสากล ปีแรก พ.ศ. 2539-

จังหวะรุมบ้า(RUMBA) ถูกนำเข้ามาในอเมริกาโดยทาสชาวอัฟริกัน หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 รุมบ้า ได้รับการพัฒนาต่อให้เป็น คิวบันรุมบ้า โดย Monsieur Pierre และ Doris Lavell นักเต้นชาวอังกฤษ จนกระทั่ง Walter Lird เริ่มเขียนตำราเต้นรำของลาตินขึ้น ผลงานของเขาได้รับการยอมรับเป็นอย่างมาก

รุมบ้า เป็นขังหวะที่จัดอยู่ในพวกลาตินอเมริกัน มีกำเนิดในชนชาติหมู่เกาะคิวบา ลักษณะการเต้นลีลาศจะคล้ายจังหวะวอลทซ์ แต่ค่อนข้างเร็วกว่า การก้าวเท้าก็สั้นกว่า นอกจากนี้ยังต้องใช้สะโพกเคลื่อนไหวให้สัมพันธ์กับการเคลื่อนที่ของเท้าด้วย คือนับตั้งแต่เอวลงไปให้โยกหรือส่ายสะโพกเล็กน้อยพองาม เป็นลักษณะของการกระตุ้นความรู้สึก ยั่วเย้า และการผละหนีอย่างมีจริต