من لاله آزادم | سحر آفرین | 0057

روح بانو آزاده شاد و برای بانو سحر آفرین آرزوی طول عمر با موفقیت های بیشتر داریم

داستان شعر من لاله آزادم
بار اول این شعر در سال ۱۳۲۹ زیر عنوان نوای ناله چاپ شده بود، در سال ۱۳۳۶ در مجله پشتون‌ژغ با نام لالهْ آزاد و در کتاب درسی صنف هفتم سال ۱۳۴۴ تالیف عبدالاحمد جاوید با نام لالهْ صحرا به نشر رسید.
ابراهیم صفا شاعر آن، چهارده سال را در زندان گذشتاند و این شعر محصول یکی از آن روزهای دشوار زندگی او می‌باشد.
صفا خود اهل ساز و موسیقی بوده و نزد خلیفه قربانعلی پدر استاد شیدا، آوازخوانی و نوازندگی آموخته بود.

صفا با نقاش و موسیقی‌دان نام‌اشنای افغانستان استاد عبدالغفور برشنا، کسی که بر این شعر آهنگ ساخته، رابطه دوستی داشته و مادر هردو، خواهرخوانده‌های هم بوده‌اند.
آزاده با استاد عبدالوهاب مددی در سال ۱۳۴۱ این آهنگ را در رادیو کابل دوگانه خوانده است.
استاد مددی در مورد این آهنگ می‌گوید که روزی استاد برشنا به او مراجعه کرده و پیشنهاد خواندن این آهنگ را برایش داده است.
در ضمن گفته که آهنگ باید توسط یک مرد و یک زن اجرا شود.
همین بود که قرعه فال به نام آزاده زده شد.
شأن نزول این شعر را هادی ابوی از زبان استاد برشنا چنین آورده است که صفا در یک صبح بهاری از پشت پنجرهٔ زندان لالهٔ را بر دیوار زندان می‌بیند که در برابر باد بهاری مقاومت می‌کند.
زندانی حساس که بیشتر از هر چه، وقت بسیار در اختیار داشته، شاهد نبرد نابرابر لاله در مقابل باد می‌شود و ناباورانه می‌بیند که لاله تا پایان روز در رهگذار باد همچنان بر دیوار برجا مانده است.
چنین است که آن لاله لب بام زندان در ذهن او جا می‌گیرد و شعر لالهٔ آزاد از آن سرمی‌زند.

آهنگ لالهْ آزاد را شاید بتوان بیت‌الغزل روزگار آوازخوانی آزاده دانست. اگر چه آهنگ‌های به‌یاد‌ماندنی او، چه آهنگ‌های فلکلوریک چه غیر آن، بسیار هستند اما آنچه از او برجسته‌تر در یادها خواهد ماند، آهنگ لالهْ آزاد خواهد بود.

بازخوانی توسط بانو سحر آفرین با صدای جاودانه و جادویی اش

شاعر: ابراهیم صفا
آواز: سحر آفرین
نویسنده: یکمنش

#میرمن_آزاده | #سحر_آفرین | #هنرمندان #افغانستان
‏PN256 | A02 | AFG.ARTIST\FBP