თუ იმ სამს ერთი დაარქვეს, ანუ მამა ცალკე მამა არაა ძის გარეშე ერთი, მითუმეტეს მამის გარეშე ვერ იქნება სამება და თუ მამა ცალკე არაა სამება, მაშინ არც ის სამი არ არის სამება როგორც ერთი, რადგან თუ ვაღიარებთ რომ სამს ერთი ვუწოდეთ, ამ ერთს ანუ მამას სამი რატო აღარ უნდა ვუწოდოთ? თუ მამა არ არის სამება, მაშინ სამებაში სამივე მამა გამოგყავს სამივე უშობელი, წარმოშობილი არავისგან. მითუმეტეს თუ წყარო მამაა, მაშინ ამ სამიდან რომელია უდიდესი მათ შორის? და თუ სამივე ერთია, მაშინ ის ერთი ვინაა ამ სამის გარეშე? სამება არაა სამი ღმერთი, მაგრამ ვინაა თავად სამება ამ ერთის გარეშე და ვინაა ის ერთი რომელსაც სამება დაარქვი? სამებას ხო ერთი დაარქვეს, ხოდა ვინაა სამება თუ ის არც მამაა, არც ძე და არც სულიწმიდა? როგორ შეიძლება ღმერთი ერთდროულად იყოს მამაც და შვილიც და ამავდროულად იარსებოს სამ პიროვნებაში? ის ან მამა უნდა იყოს ან ძე ან სულიწმიდა, ერთდროულად ის იყოს მამაც, ძეც და სულიწმიდაც ეს თავად არღვევს სამების დოქტრინას. ან მამა ხარ ან ძე, ძეში მამა არ გავხდებით. მამაში ძეობა გეძლევა მაგრამ არა თავად მამობა, მაშინ მისი ძე როგორღა ხარ? თუკი ქრისტეში მამაც შენ ხარ, მაშინ მამა წყარო როგორღაა ძეობის? სამება მამაზე მაღლაა მას რომ ერთს არქმევ? ან მამაა წყარო ან სამება, სამებას ხო ერთი დაარქვეს, ხოდა ვინაა სამება თუ ის არც მამაა, არც ძე და არც სულიწმიდა? გამოცხადების (1:8) - ში ნათქვამი სიტყვები: რომელიც არის, იყო და იქნება ყოვლისამპყრობელი, - მიეწერა ცაბაოთ უფალს, რასაც ადასტურებს გამოცხადების (4:8), სადაც ესაიას ხილვაში ნათქვამი სიტყვები მეორდება: წმიდაა, წმიდაა, წმიდაა, უფალი ღმერთი, ყოვლისამპყრობელი, რომელის არის, იყო და მოვა. ზუსტად ეს სიტყვები გვხდება ზემო მუხლში, რაც კიდევ ადასტურებს რომ ეს გამონათქვამი არ მიეწერება ძეს, რადგან თავად იოანე ადასტურებს რომ იესომ გამოცხადება ღმერთისგან მიიღო, რომელიც გადასცა თავისი ანგელოზის მეშვეობით იოანეს, და თავად იოანე იესოზე ამბობს, რომ მან ანუ იესომ თავისი ღმერთისა და მამის მღვდლებად გვაქცია (გამცხ. 1:1-6). ვიმეორებ ესაიაში (6:3) - ში წარმოთქმული სიტყვები, რაც მეორდება გამოცხადების წიგნში, მიეწერება ცაბაოთ უფალს და არა იესოს, რადგან ყოვლისამპყრობელი მხოლოდ ერთია. თუკი სამება ერთი ღმერთია, მაშინ მე მათთან ვარ კი არ უნდა ეთქვა იესოს, არამედ მე მასში ვარ, ან მე მასთან ვარ! თუკი ის ორი ერთია ან ის ერთი, რომელიც მეორესთან ერთადაა ისინიც ერთია, მაშინ იესო აღარ იტყოდა მე მათთან ვარ, არამედ თავად მე ვარ ეს! სადაც ორი ან ერთია, ის მე ვარ უნდა ეთქვა თუ სამება ერთია. სანამ ვიტყვი რომ ვარ იქამდე ხომ ვიყავი? და თუ არ ვიყავი, მაშინ გამოთქმა მე ვარ უკვე მიანიშნებს არსებობის დაწყებაზე და არა შეუქმნელობაზე, ის ვინც სამყაროს მიღმაა არ ამბობს მე ვარ, არამედ ის მანამდე არსებობს, სანამ რამეს მიეცემოდა არსებობა, რადგან ყველაფრის მიღმიერს არ აქვს არსებობის წყარო, ის თავად არის ყველა არსებულის წყარო და მიზეზი. მე ვარ უკვე არსებობის მტკიცებულებაა და არა შეუქმნელობის.
Информация по комментариям в разработке