İNSAN NASIL MÜRŞİDSİZ OLABİLİR !

Kâmil bir mürşide intisap etmek gereklidir. Zira insan kendiliğinden yetişmez.

Kuşeyrî (Rahimehullâh) bu hususu şöyle dile getirir:

“Mürid, terbiyesini kâmil bir şeyhten almalı, ondan öğrenmelidir. Şeyhi olmayan mürid kurtuluşa eremez. Bu sebeple Bayezid-i Bistâmî, “şeyhi olmayanın şeyhi şeytandır” demiştir.

Şeyhim Ebû Ali ed-Dekkâk (Kuddise Sırruhû) şöyle demiştir:

Kendi kendine biten ağaç yeterince büyüyüp yaprakları çoğalsa bile meyve vermez. Bunun gibi, müridin de terbiye ve feyiz alacağı bir şeyhi yoksa nefsinin arzularına uyar ve kurtuluşa eremez.”[1]

Muhammed el-Hânî (Rahimehullâh) mürşidin terbiyesine girmenin gerekli olduğunu şöyle ifade eder: Her şeyin bir sebebe bağlı olmasının gerekliliği, Allah Teâlâ’nın değişmez kanunudur. Zira O, her şeyi bir sebebe bağlamıştır. Zâhirî doğum ve çoğalma, anne ve babasız mümkün olmayacağı gibi, manevi doğum denilen marifet de kâmil mürşidin terbiyesine girmeden, kendiliğinden gerçekleşmez.[2]

Tasavvuf, Nefsi Terbiye Etmektir
Tasavvuf, kâmil bir mürşid nezaretinde nefsi terbiye etmektir. Buna, ‘tezkiye’, yani ‘manevi temizlik’ denir. Bunun birinci adımı, intisaptır. İntisap, kâmil insanla Allah yolunda sözleşmek ve onun terbiyesine girmektir. Bu sözleşme, iki kalbi birbirine bağlar; o, mürşidle mürid arasında kurulan ilk râbıtadır. Onun temeli, iman ve Allah sevgisidir. Hedefi, seveni sevdiğine bağlamaktır. Sonuç, âşığın nuru ve nazari ile pişmek, safileşmek, aynileşmek ve ona benzemektir.

Kâmil mürşidin görevi hasta kalpleri Allah’ın izniyle tedavi etmektir. Bu iş önemli olduğu kadar hassastır da. Mürşid, kendisine inanmayan ve teslim olmayan kimseye sanatını icra edemez ve bir fayda veremez. Tasavvuf ehline göre mürşidin faydası temelde üç şeye bağlanmış olup bunlar muhabbet, ihlâs ve teslimiyettir.