Rabb, Prof Mohan Singh Punjabi Poetry

ربّ
پروفیسر موہن سنگھ

ربّ اک گنجھل دار بجھارت
ربّ اک گورکھ دھندا
کھولن لگیاں پیچ ایس دے
کافر ہو جائے بندہ
کافر ہونو ڈر کے جیویں
کھوجوں مول نہ کھننجیں
لائی لگ مومن دے کولوں
کھوجی کافر چنگا

تیری کھوج وچ عقل دے کھنبھ جھڑ گئے
تیری بھال وچ تھوتھا خیال ہویا
لکھاں انگلاں گنجھلاں کھولھ تھکیاں
تیری زلف دا سدھا نہ وال ہویا
گھگی بجھ گئی سنکھاں دی رو رو کے
پٹ پٹ کے چور گھڑیال ہویا
چیک چیک کے قلم دی جیبھ پاٹی
اجے حل نہ تیرا سوال ہویا
تیری سک کوئی سجری سک تاں نہیں
ایہہ چروکنی گلے دا ہار ہوئی
ایہہ ادوکنی جدوں دا بت بنیا
نال دل دی مٹی تیار ہوئی
تیرے ہجر وچ کسے نے کن پاڑے
اتے کسے نے جٹاں ودھائیاں نے
بوہے مار کے کسے نے چلے کٹے
کسے رڑے تے راتاں لنگھائیاں نے
کوئی لمکیا کھوہ دے وچ پٹھا
اتے کسے نے دھونیاں تائیاں نے
تیرے عاشقاں نے لکھاں جتن کیتے
پر توں منہ توں زلفاں نہ چائیاں نے
تیری سک دے کئی تہائے مر گئے
اجے تیک نہ وصل دا جرعہ لبھا
لکھاں سسیاں مر گئیاں تھلاں اندر
تیری ڈاچی دا اجے نہ کھرا لبھا

کسے پھل قرآن دا پاٹھ کیتا
کسے دل دا پترا کھولھیا وے
کسے نیناں دے ساگر ہنگال مارے
کسے ہک دا کھونجا پھرولیا وے
کسے گلھاں دے دیوے دی لوء تھلے
تینوں زلفاں دی رات وچ ٹولیا وے
رو رو کے دنیاں نے راہ پائے
پر توں ہس کے اجے نہ بولیا وے
دیدے کلنج مارے تیرے عاشقاں نے
اجے اتھرو تینوں نہ پوہے کوئی
تیری سونہ، کجھ رون دا مزہ ہی نہیں
پونجھن والا جے کول نہ ہوئے کوئی

تیری مانگ دی سڑک تے پیا جہڑا
اس نوں حیلیاں نال پرتایا توں
حرصاں، دولتاں، حسناں، حکومتاں دا
اوہدے راہ وچ چوغا کھنڈایا توں
کسے قیس نوں لگا جے عشق تیرا
اس نوں لیلی دا لیلا بنایا توں
کسے رانجھے نوں چڑھیا جے چا تیرا
اس نوں ہیر دی سیجے سوایا توں
ساڈے ہنجھوآں کیتا نہ نرم تینوں
ساڈی آہ نے کیتا نہ چھیک تینوں
اسیں سڑ گئے وچھوڑے دی اگ اندر
لاگے وسدیاں آیا نہ سیک تینوں

کسے چھنا بنایا جے کھوپڑی دا
توں بلھیاں نال چھہائیاں نہ
کسے دل دا رانگلا پلنگھ ڈاہیا
تیرے ناز نوں نیندراں آئیاں نہ
کسے جتیاں سیتیاں چم دیاں
تیری بےپرواہی نے پائیاں نہ
رگڑرگڑ کے متھے چٹاک پے گئے
اجے رحمتاں تیریاں چھائیاں نہ
مار سٹیا تیریاں روسیاں نے
پھوک سٹیا بےپرواہی تیری
لے کے جان توں اجے نہ گھنڈ چایا
خبرے ہور کی اے منہ وکھائی تیری

جے توں منہ توں زلفاں ہٹا دیویں
بٹ بٹ تکدا کل سنسار رہ جائے
رہ جائے بھائی دے ہتھ وچ سنکھ پھڑیا
بانگ ملاں دے سنگھ وچکار رہ جائے
پنڈت ہوراں دا رہ جائے سندھور گھلیا
جام صوفی دا ہویا تیار رہ جائے
قلم ڈھیہہ پئے ہتھوں فلاسفر دی
منکر تکدا تیری نہار رہ جائے
اک گھڑی جے کھلھا دیدار دے دئیں
ساڈا نت دا ریڑکا چک جاوے
تیری زلف دا سانجھا پیار ہووے
جھگڑا مندر مسیت دا مک جاوے
_________________________
Punjabi Poetry of Prof. Mohan Singh
Nazam: Rabb
Poetry Recitation: Alyas Gondal
Presented by: Trinjan

Thank you for visiting Trinjan. Trinjan is aimed to bring best poetry & pros selected from classic literature to modern times both in Urdu (Hindi) & Punjabi languages. Please take some time and view the playlists we have created so far. If you think, Trinjan is worth it, please like, Subscribe & share with like minded friends. Happy listening.
_________________________
#punjabipoetry
#punjabishayari
#punjabiKavita