একেলগে চাহ আৰু তামোল খেতি কৰি বছৰত লাখ টকা উপাৰ্জন কৰক

একেলগে চাহ আৰু তামোল খেতি কৰি বছৰত লাখ টকা উপাৰ্জন কৰক
অসমৰ চাহ উদ্যোগ বিশ্ববিখ্যাত এক বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ উদ্যোগ আৰু ৰাজ্যখনৰ মাটি আৰু জলবায়ু চাহখেতিৰ বাবে বেছ উপযোগী। ১৮২৩ চনতে ৰবাৰ্ট ব্ৰুচ চাহাবে ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত চাহগছ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল যদিও ১৮৩২ চনলৈকে অসমত চাহখেতিৰ একো ব্যৱস্থা লোৱা নহ’ল।

১৮৩২ চনৰ পাছৰ পৰাহে চাহখেতিৰ প্ৰচেষ্টা চলিল আৰু অৱশেষত ১৮৩৯ চনত ‘অসম চাহ কোম্পানী’ গঠন কৰা হ’ল। কাল ক্ৰমত চাহ খেতিয়ে উল্লেখযোগ্য প্ৰসাৰ লাভ কৰিবলৈ ধৰিলে।

বৰ্তমান ৰাজ্যখনৰ ডাঙৰ চাহ বাগিচাৰ সংখ্যা হৈছে প্ৰায় ৮০০। আনহাতে ক্ষুদ্ৰ চাহ খেতিয়কৰ বাগিচাৰ সংখ্যা হৈছে এক লাখৰো অধিক। ক্ষুদ্ৰ চাহপাত উৎপাদনকাৰীসকলে মুঠ উৎপাদিত চাহৰ প্ৰায় ৩৫ শতাংশ চাহপাত উৎপাদন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। ২০১৩ চনত ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাক উপত্যকা অঞ্চলত মুঠ চাহৰ উৎপাদন আছিল ৫৯৬.৮৬ নিযুত কিলোগ্ৰাম আৰু কাছাৰ অঞ্চলত আছিল ৪৮.২৮ নিযুত কিলোগ্ৰাম।

নিম্ন উল্লিখিত তালিকাত চাহ বাগিচাৰ সংখ্যা মুঠ চাহৰ উৎপাদন, চাহখেতিত ব্যৱহৃত মাটিৰ পৰিমাণ, প্ৰতি হেক্টৰ মাটিত চাহপাতৰ গড় উৎপাদন আৰু দৈনিক বাগিচাৰ কামত নিয়োজিত শ্ৰমিকৰ সংখ্যা দেখুওৱা হৈছে।

আমাৰ ৰাজ্যখনৰ বাবে শুভ লক্ষণ যে উজনিৰ জিলাকেইখনৰ কিছু নিবনুৱা যুৱকে আজি কিছু বছৰ ধৰি নিজৰ মাটিতে কেঁচা চাহপাত উৎপাদন কৰিবলৈ ধৰিছে। কেঁচা চাহপাতসমূহ বিক্ৰীৰ জৰিয়তে এই যুৱকসকলে অৰ্থনৈতিকভাৱে যথেষ্ট সকাহ পাইছে।

তলৰ তালিকাত ২০০৯ চন, ২০১০ চন আৰু ২০১১ চনত চাহখেতিত ব্যৱহৃত মাটিৰ পৰিমাণ, চাহপাতৰ উৎপাদন আৰু প্ৰতি হেক্টৰ মাটিত চাহপাতৰ গড় উৎপাদন দেখুওৱা হৈছে।

চাহ নিলাম কেন্দ্ৰৰ জৰিয়তে ২০১২ চনত নিলাম হোৱা চাহপাতৰ পৰিমাণ হৈছে মুঠ ১২২.৯ নিযুত কিলোগ্ৰাম। প্ৰতি কিলোগ্ৰাম চাহপাতৰ মূল্য আছিল ১৩১.১০ টকা। আনহাতে ব্যক্তিগতভাৱে বিক্ৰী হোৱা চাহপাতৰ পৰিমাণ আছিল ৩৬.৮ নিযুত কিলোগ্ৰাম আৰু প্ৰতি কিলোগ্ৰাম চাহপাতৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল ১৪১.৮৫ টকা।

চৰকাৰে মুঠ উৎপাদিত চাহপাতৰ ৮০ শতাংশ নিলাম বজাৰৰ যোগেদি বিক্ৰী কৰাৰ নিয়ম প্ৰৱৰ্তন কৰি আহিছে। গুৱাহাটীৰ চাহ নিলাম কেন্দ্ৰত প্ৰতিবেশী ৰাজ্য পশ্চিমবংগ আৰু ত্ৰিপুৰায়ো অংশগ্ৰহণ কৰিছে।

উল্লেখযোগ্য যে ৰাজ্য চৰকাৰৰ কৃষি আয়কৰৰ প্ৰায় ৯৯.৯ শতাংশই চাহ বাগিচাসমূহৰ পৰা আহে। চাহ বাগিচাসমূহৰ লাভৰ ৪০ শতাংশৰ ওপৰত কেন্দ্ৰীয় আয়কৰ দিব লগা হয় আৰু বাকী ৬০ শতাংশৰ ওপৰত ৰাজ্য চৰকাৰে কৃষি আয়কৰ সংগ্ৰহ কৰে। বিশ্বৰ চাহৰ বজাৰত ভাৰতৰ লগত প্ৰতিযোগিতা কৰা প্ৰধান দেশসমূহ হৈছে চীন, শ্ৰীলংকা, পূব আফ্ৰিকা, বাংলাদেশ আৰু ইণ্ডোনেছিয়া।

চাহ শ্ৰমিক -

চাহ বাগিচাসমূহত প্ৰায় ছয় লাখ শ্ৰমিকে সংস্থাপন পাইছে। চাহ শ্ৰমিকসকলেই হৈছে চাহ উদ্যোগৰ প্ৰ্ধান হৃদপিণ্ড। বৰ্তমান চাহ শ্ৰমিকসকলৰ দৈনিক মজুৰি হৈছে ৭১.৫০ টকা। ১৯৫১ চনৰ বাগিচা শ্ৰমিক আইনৰ জৰিয়তে মালিকপক্ষই শ্ৰমিকসকলক উপযুক্ত মজুৰি দিয়াৰ উপৰি বাসস্থান, খোৱা পানী, শিক্ষা, স্বাস্থ্য আদিৰ ক্ষেত্ৰত মান অনুযায়ী সুবিধা প্ৰদানৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ কথা আছিল যদিও কাৰ্যক্ষেত্ৰত সম্ভৱ হৈ উঠা নাই।

বৰ্তমান মালিকপক্ষই যিখিনি সুবিধা প্ৰদান কৰিছে, তাৰ মান একেবাৰে নিম্ন পৰ্যায়ৰ। চাওতাল, মুণ্ডা, উৰাং, তাঁতী, কুমাৰ, মালী আদি সম্প্ৰদায়ৰ লোক আছে। এওঁলোকৰ আদি বাসস্থান আছিল দক্ষিণ-পূব ভাৰত, মধ্য ভাৰত আৰু পূব ভাৰত। কালক্ৰমত সমূহীয়াকৈ চাহ জনজাতি হিচাপেই পৰিচিত হৈছে।

চাহ ব’ৰ্ডৰ ভূমিকা -

হ উদ্যোগৰ বিকাশৰ ক্ষেত্ৰত চাহ ব’ৰ্ডৰ ভূমিকা উল্লেখযোগ্য। চাহ ব’ৰ্ডৰ বিভিন্ন আঁচনিৰ ভিতৰত নতুন চাহপুলি ৰোপণ, যন্ত্ৰপাতিৰ আধুনিকীকৰণৰ বাবে আৰ্থিক সাহায্য আৰু চাহগছ পুনৰ ৰোপণৰ বাবে আৰ্থিক সাহায্য আদিয়ে প্ৰধান। যন্ত্ৰপাতিৰ পুনৰ সংস্থাপনৰ বাবেও চাহ ব’ৰ্ডে ঋণ দিবলৈ সিদ্ধান্ত লৈছে।
গিচাসমূহৰ সম্প্ৰসাৰণৰ কাৰণেও ব’ৰ্ডে আৰ্থিক সাহায্য প্ৰদান কৰে। গৱেষণাৰ ক্ষেত্ৰত চাহ ব’ৰ্ডে সক্ৰিয় সহযোগিতা আগ বঢ়াইছে আৰু শ্ৰমিকৰ কল্যাণৰ কাৰণেও চিন্তা কৰি আহিছে।হ গৱেষণা:ক ই চাহ গৱেষণা কেন্দ্ৰটো ১৯১১ চনতে ‘ভাৰতীয় চাহ সন্থা’ৰ সহযোগত স্থাপন কৰা হৈছিল। এই কেন্দ্ৰটো সঠিকভাৱে পৰিচালনা কৰাৰ কাৰণে ১৯৬৪ চনত ‘চাহ গৱেষণা সন্থা’ গঠন কৰা হৈছিল।
ৱেষণা কেন্দ্ৰটোৰ প্ৰধান লক্ষ্য হৈছে মাটিৰ গুণাগুণ পৰীক্ষা কৰা আৰু মান নিৰ্ণয়, চাহগছৰ বাঢ়ন ক্ষমতাৰ ওপৰত পৰিৱেশৰ প্ৰতিক্ৰিয়া অধ্যয়ন, চাহগছৰ উৎপাদন আৰু মান অধ্যয়ন, ৰোগ নিবাৰণৰ বিষয়ে অধ্যয়ন, চাহপাত তৈয়াৰ প্ৰক্ৰিয়াৰ ৰাসায়নিক পৰিৱৰ্তন আৰু গঠন সম্বন্ধে উপযোগিতা সম্বন্ধে পৰীক্ষা, চাহ উদ্যোগত ব্যৱহাৰৰ কাৰণে নতুন যন্ত্ৰ উদ্ভাৱন ইত্যাদি।
জৈৱিক চাহপাতৰ চাহিদা -
শ্বৰ বজাৰত জৈৱিক চাহপাতৰ চাহিদা দিনক দিনে বৃদ্ধি পাই আহিছে। আমেৰিকা, জাপান আৰু ইউৰোপৰ দেশসমূহত জৈৱিক চাহপাতৰ চাহিদা যথেষ্ট বেছি। উন্নত দেশসমূহত ৰাসায়নিক সাৰ প্ৰয়োগেৰে উৎপাদিত চাহৰ অপকাৰিতাৰ বিষয়ে সজাগতা বৃদ্ধিৰ ফলতে বিশ্বৰ বজাৰত এই পৰিৱৰ্তন আৰম্ভ হৈছে।
তিমধ্যে অসম আৰু অৰুণাচলৰ সীমা অঞ্চলত বসবাস কৰা চিংফৌসকলে সৰ্বপ্ৰথম জৈৱিক চাহপাতৰ খেতি আৰম্ভ কৰিছে। আনহাতে, তিনিচুকীয়া জিলাৰ মাৰ্ঘেৰিটা অঞ্চলৰ যুৱকসকলে গোবৰ সাৰ, কেঁচুসাৰ আৰু পচন সাৰ প্ৰয়োগ কৰি জৈৱিক চাহ উৎপাদনৰ প্ৰচেষ্টা হাতত লৈছে।
সম ক্ষুদ্ৰ চাহ খেতিয়ক সন্থাই জনাইছে যে বৰ্তমান যিহেতু সেউজীয়া চাহপাত(Green Tea)ৰ চাহিদা অধিক, গতিকে শিৱসাগৰ, যোৰহাট, তিনিচুকীয়া আৰু ডিব্ৰুগড় জিলাৰ ক্ষুদ্ৰ চাহ খেতিয়কসকলে জৈৱিক চাহ উৎপাদনৰ ওপৰত অগ্ৰাধিকাৰ দিছে।