รู้ทันความปรุงแต่งจนหลุดพ้น :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 31 มี.ค. 2567

ส่วนใหญ่ครูบาอาจารย์สอนให้ดูกายก่อน
เพราะมันดูง่าย มันเป็นของหยาบ
ร่างกายไม่เคยหนีไปไหนเลย
มีแต่จิตเราหนีไปจากร่างกาย
พอเรารู้ความจริงของร่างกาย
มันเป็นของไม่เที่ยง
มันถูกความทุกข์บีบคั้นอยู่ตลอดเวลา
มันบังคับควบคุมอะไรไม่ได้
มันเป็นแค่วัตถุ เป็นแค่ก้อนธาตุที่หมุนเวียนเปลี่ยนแปลง
พอใจมันเห็นความจริง
ใจมันก็จะหมดความยึดถือในร่างกาย

ในส่วนนามธรรมเราก็ดูไป
ค่อยๆ แยกสภาวธรรม ให้มันละเอียดขึ้น
เราจะเห็นว่าจิตนั้นก็เป็นสภาวะอันหนึ่ง
ไม่ดีไม่ชั่ว ไม่สุขไม่ทุกข์โดยตัวของมันเอง
มันดีมันชั่ว มันสุขมันทุกข์
เพราะมีธรรมะอย่างอื่น มีขันธ์อย่างอื่น
นามขันธ์อันอื่นที่ไม่ใช่จิตเข้ามาปรุงแต่ง
ความสุขมาปรุงแต่งขึ้นมา มันก็เป็นเราสุข
ความทุกข์ปรุงแต่งก็เป็นเราทุกข์
ความดีปรุงแต่งก็เป็นเราดี
ความโลภ โกรธ หลง เกิดขึ้นมา เราโลภ เราโกรธ เราหลง
กลายเป็นเราทุกทีไป
ถ้าหัดแยกได้ เราก็จะเห็นเวลาความสุขเกิดขึ้น
เราจะเห็นว่าจิตก็เป็นอันหนึ่ง ความสุขก็เป็นอันหนึ่ง
ความสุขกับจิตเป็นสภาวธรรมคนละชนิดกัน เกิดด้วยกัน
แต่ว่ามันเป็นคนละอย่างกัน

ความสุขทั้งหลายล้วนแต่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้
จิตที่ไปรู้ความสุขเข้า ก็ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ บังคับไม่ได้เหมือนกัน
หัดดูอย่างนี้เรื่อยๆ ไป
แล้วต่อไปพอจิตใจเราประณีตมากขึ้น
เราจะเห็นว่ากระทั่งตัวจิตเองก็เกิดดับ
จิตไม่ได้มีดวงเดียว จิตเกิดดับอยู่ตลอดเวลา
สุดท้ายก็คือไม่ว่าจะเห็นจิตผู้รู้เป็นอนิจจัง หรือทุกขัง หรืออนัตตา
สุดท้ายก็คือปล่อยวางจิต
ปล่อยวางจิตได้ก็ปล่อยวางขันธ์ทั้งหมดได้
ปล่อยวางขันธ์ทั้งหมดได้ ก็ปล่อยโลกทั้งหมดได้
ก็ไม่ยึดถือสิ่งใดในโลกอีกแล้ว
จิตก็พ้นจากความทุกข์ พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
31 มีนาคม 2567

อ่านบทความเต็มได้ที่ https://www.dhamma.com/learn-sankhara...

สารบัญวิดีโอ
00:00 อารัมภบท
02:36 วิธีเรียนรู้ความปรุงแต่ง
11:38 จิตเป็นแค่คนรู้คนเห็น
20:46 วิธีที่เราจะเห็นว่าจิตเกิดดับ
27:16 ล้างความเห็นผิดว่าจิตเป็นเรา
35:19 ปล่อยวางจิตได้ ก็ปล่อยวางขันธ์ทั้งหมดได้ ปล่อยวางขันธ์ทั้งหมดได้ ก็ปล่อยโลกทั้งหมดได้
46:55 ช่วงส่งการบ้าน