Pamięci Zbigniewa Wodeckiego - Szczęście jest we mnie

Był wybitnym instrumentalistą (skrzypce, trąbka, fortepian), kompozytorem i piosenkarzem. Na scenie dawał zawsze absolutny popis swojego talentu. Śpiewał, grał na skrzypcach i przez dwie godziny przykuwał uwagę widza. W wieku 66 lat, zarażał innych swą żywotnością i niebywałą energią życiową. Swoim talentem i głosem wielu kładł na łopatki.Wystarczyło, że się pojawił, a ludzie już się uśmiechali. Wspaniały człowiek, pogodny, radosny, otwarty na innych. To, co robił, było jego pasją i w każdym występie, w każdym kontakcie z ludźmi czuło się ogromną jego radość obcowania ze sztuką i tworzenia tej sztuki.


Dni złe zrodziły mnie,
na krętych dróg rozstaje
we mgle gubiłem się
by przyjaźń znów gdzieś odnaleźć

sens słów znalazłem znów
gdy radość mnie
w świat do was niosła
przez szarość kocich głów
światła autostrad

Znam szyk złoconych sal
gdzie wielka gra orkiestra,
znam też nie jeden bal
i skromność znam małych estrad

Ktoś chciał bym mógł wam grac
i brać wam czas czy daremnie
dziś chcę wam szczęście dać
które jest we mnie

Dobro i zło tysiące dróg
sam nie wiem kto diabeł czy Bóg
Kto sprawił to ze żyć się chce
gdy dla was gram los śmieje się
Nie jestem sam gdy śpiewam wam
szczęście jest we mnie

Gdy dni wyblakną mi
i powiem tak żegnaj mój świecie
podjedzie tu kierowca z mgły
w niebieskim swym kabriolecie

Ja sam dojadę tam
gdzie czeka mnie ostatnia puenta
Nie nie nie dziś bo koncert mam
a to rzecz święta

Dobro i zło, tysiące dróg
sam nie wiem kto diabeł czy Bóg
Kto sprawił to ze żyć się chce
gdy dla was gram los śmieje się

Nie jestem sam gdy śpiewam wam
szczęście jest we mnie

Kto sprawił to ze żyć się chce
gdy dla was gram los śmieje się
Nie jestem sam gdy śpiewam wam
szczęście jest we mnie


materiały: sieć