Klasyka filmu polskiego | „Trzecia część nocy” – komentarz Jakuba Moroza

Następnym filmem z cyklu „Klasyka filmu polskiego” jest film pt. „Trzecia część nocy”.

„Jeśli ten film można do czegoś porównać, to tylko do nagle zapalonej olbrzymiej latarni w martwym i monotonnym krajobrazie” – pisał krytyk po premierze „Trzeciej części nocy”. Długometrażowy debiut Andrzeja Żuławskiego stał się jednym z najgoręcej dyskutowanych filmów 1971 roku. Dla Żuławskiego wojna to bezsensowny koszmar o niemal apokaliptycznych rozmiarach. Nie przypadkiem zresztą klamrę otwierającą i kończącą film stanowi cytat z Apokalipsy św. Jana. Żona, matka i syn Michała zostali na jego oczach zamordowani przez Niemców. On ocalał wraz z ojcem przez przypadek. Szuka kontaktu z podziemiem. Uciekając przed Niemcami schronił się w mieszkaniu, w którym przyjął na świat dziecko rodzącej kobiety. Jej mąż, ciężko ranny, został aresztowany. Michał troszczy się o Martę i dziecko. Podejmuje pracę jako karmiciel wszy w Instytucie Weigla. Marta jest tak podobna do nieżyjącej żony, że czasami nie potrafi jej odróżnić. Uzyskuje zgodę dowództwa na odbicie męża Marty, lecz wszyscy jego towarzysze z organizacji wpadają w ręce Niemców. Sam dociera do separatki w szpitalu, tam jednak dosięga go kula żandarma.

Zapraszamy do wysłuchania komentarza krytyka filmowego Jakuba Moroza, który przybliża zarys fabuły, opowiada o historii powstania dzieła i zdradza kulisy.

#Klasykafilmupolskiego #Trzeciaczęśćnocy #KomentarzJakubaMoroza