Το τσιγάρο το κομμένο - Αντώνης Βαρδής

Θά `θελα να ήσουνα εδώ
να σου πω πως μ’ έχεις μαγεμένο...
Κοίτα με πώς καίγομαι κι εγώ
σαν τσιγάρο μισοτελειωμένο...

Για ποιον με νομίζεις;
Αυτό να μου πεις.
Στην πόρτα σου πάω,
αδίκως χτυπάω.

Γιατί μου θυμίζεις
πως μόνη θα βγεις;
Γιατί δε ρωτάς
αν πονάω.

Στ’ αποτσίγαρα αφήνεις κοκκινάδι
κι όταν φεύγεις σαν ζητιάνος τα καπνίζω...
Και χαρμάνης για φιλί
μες στης νύχτας το κελί
το τσιγάρο το κομμένο ξαναρχίζω...

Για ποια μου περνιέσαι;
Τι κόλπο είν’ αυτό;
Δεν έγινε θέμα
να πεις κι ένα ψέμα.

Στραβά μου ξηγιέσαι,
κρατάς μυστικό,
μα εγώ το διαβάζω
στο βλέμμα...

Στ’ αποτσίγαρα αφήνεις κοκκινάδι
κι όταν φεύγεις σαν ζητιάνος τα καπνίζω...
Και χαρμάνης για φιλί
μες στης νύχτας το κελί
το τσιγάρο το κομμένο ξαναρχίζω...