CZY LENISTWO TO NASZ STAN NATURALNY?

Człowiek ma naturę leniwca. Duży do wygody, kiedy to tylko możliwe. Jeśli tylko ma szansę, aby czegoś nie zrobić, na pewno z niej skorzysta. Takie oto argumenty padają ze strony zwolenników hipotezy zakładającej, że skłonność do lenistwa leży w naturze człowieka. Konsekwencją podobnych przeświadczeń są założenia sugerujące konieczność wprowadzania różnych narzędzi przymusu i kontroli w celu skłaniania jednostek do wartościowego działania.

Wielu z nas doświadczyło w swoim życiu satysfakcji płynącej z zapomnienia się w wykonywaniu pewnych czynności. Niektórzy mogli odczuć przyjemność z pieczenia ciasta, sprzątania, przemeblowywania, inni podczas majsterkowania, grabienia liści, malowania, pisania listu i wielu innych samodzielnie zainicjowanych aktywności. Warunkiem zadowolenia z wykonywanych zadań jest realizowanie ich w wyniku dobrowolnego, samodzielnie pojawiającego się pragnienia, by te właśnie działania podjąć, oraz dowolność w zakresie sposobu i czasu ich realizacji.

Raczej nie doświadczymy podobnego efektu, gdy będziemy realizować czynności w wyniku obowiązku, presji lub niezależnych od woli wymogów. Potocznie mówi się o rozpoczynaniu zadań pod wpływem natchnienia, weny lub o robieniu tego, co się lubi. W tych właśnie momentach wszyscy możemy doświadczyć tkwiącego w ludzkiej naturze dążenia do działania, rozwoju, osiągania dobrych rezultatów.

CZY LENISTWO TO NASZ STAN NATURALNY? A może nie możesz się zebrać, bo próbujesz robić rzeczy, które nie leżą w zakresie Twojego naturalnego flow?