Ey İnsan 11.09.2024, Priştinalı Yusuf Demircioğlu, Şiir

Ey İnsan

Yalan dünyaya inat yaşıyoruz bir hayat
Bunca hengame varken mutlu olmak bir sanat
Var mı zamanı tutan akıp gidiyor hayat
Mevsimler değişiyor şaşmıyorlar bir saat

Dünyaya gelmemizin dibacesi ağlamak
Sorunların üstüne gitmek gerek çağlamak
Yese düşmek yakışmaz kâmil olan insana
İyilerin ölümü yürekleri dağlamak

Akşama varmak için var mı senin garantin
Cenneti almak için var mı yeter nakitin
Belki bu gün son günün belki bu an son anın
Durmuyor ki baksana tik takları saatin

Dünyanın kendi zaten bir başına sıkıntı
Kötülere hiç bakma iyiden yap alıntı
İman kurtarmak diye bir derdin yok mu senin
Bu dünyanın en büyük sorunu bir sızıntı

Emek verip çalışmak hayata değer katmak
Hüzünlerle boğuşup sonra arkaya atmak
Elden geldiği kadar hayra kapılar açan
İnsanın kitabında yazar mı dostu satmak

Hal-i hazıra bakıp bırakma çalışmayı
Bırak boş insanlarla hiçlikte çatışmayı
Yapacak daha mühim işler yok mu hayatta
Elden gidecek şeye bekleme alışmayı

Ne kadar yaşasan da neticesi bir kefen
Son pişmanlık faydasız gidenlerden yok dönen
Sokma sakın kalbine ona ait hiçbir şey
Maksut değil bu dönen fani dünya değirmen

Oku diyen kitabın okumayan müridi
Kafirleden ziyade insanlıkta geridi
Nasıl geldi bu hale necip diyor kendine
Esfeli safilinde olmak onun yeridi

Priştinalı Yusuf Demircioğlu
11.09.2024