Ozan Arif - Sanıyor

Bana göre var ya... Bizim efendi,
Bu devran hep böyle gider sanıyor!..
Hiç farkında değil, bitti... Tükendi...
Ama bu iş devam eder sanıyor!..

O koltukta bazen normaldir bitmek,
Bitince de çare hemen terketmek,
Zamanı gelince erdemdir gitmek,
Bizim ki ızdırap, keder sanıyor...

Öyle kandırdı ki, göz göre göre,
Gideceğim dedi, gitmedi bre...
Ona o koltukta tanınan süre,
"Yevm-i kıyamet"e kadar sanıyor...

Niye gitsin zaten kesip biçiyor,
Onun seçtikleri onu seçiyor!
Hergün harekete yara açıyor,
Sonra neticeyi kader sanıyor...

İktidar umuyor, kötü alıştı,
Belli olmaz biraz şartlar oluştu!
Üçbuçuk yıl düzen için çalıştı,
Düzen de borcunu öder sanıyor...

Mühür onda, Süleyman o, o bunu
Bildiğinden ipe seriyor unu!..
Her dediği “Hamurabi Kanunu"
Ben ne dersem millet "he der sanıyor...

Bize karşı yedi dağın efesi,
Ele geldimiydi çıkmıyor sesi!
Bak hala “Rahşan„ı öz validesi,
“Bülent Ecevit„i peder sanıyor!..

Gönül verip bir hanımca kadına,
Yuva kurup varamamış tadına,
Vallahi üzüntüm onun adına,
Garibim kendini lider sanıyor!..

Esas suç köylüde! Gölgede yatıp,
Arif‘in sözünü yabana atıp,
Gelenin önüne sürüyü katıp,
Her çoban koyunu güder sanıyor!..