Maria Wisława Anna Szymborska przyszła na świat w folwarku położonym na południe od zamku w Kórniku, niedaleko Jeziora Kórnickiego. Wraz z rodzicami i rodzeństwem Wisława przeniosła się z folwarku do Krakowa, gdzie jako młoda dziewczyna chodziła do szkoły powszechnej oraz do Gimnazjum Sióstr Urszulanek.
Wisława po rozpoczęciu II wojny światowej kontynuowała naukę na tajnych kompletach, w roku 1941 przystąpiła do egzaminu maturalnego, który udało jej się zdać. W roku 1943 rozpoczęła ona swoją pierwszą pracę jako urzędniczka kolei, którą podjęła aby uniknąć wywiezienia na roboty do Rzeszy.
Po wojnie Wisława rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak po krótkim czasie zrezygnowała z nauki na rzecz pracy w redakcjach czasopism kulturalnych.
W roku 1953 Wisława otrzymała stanowisko kierownika działu poezji w krakowskim tygodniku "Życiu Literackim", stanowisko to piastowała aż do 1968 roku. W tym też tygodniku Szymborska publikowała cykl swoich felietonów "Lektury nadobowiązkowe”.
Wisława Szymborska zadebiutowała jako poetka w roku 1945 wierszem "Szukam słowa". W roku 1952 opublikowała swój pierwszy tomik „Dlatego żyjemy”, kolejny tomik "Pytania zadawane sobie" pojawił się w roku 1954.
Szymborska opublikowała takie tomy wierszy jak :
1. Dlatego żyjemy,
2. Pytania zadawane sobie,
3. Wołanie do Yeti,
4. Sól,
5. Sto pociech,
6. Wszelki wypadek,
7. Wielka liczba,
8. Ludzie na moście,
9. Koniec i początek,
10. Chwila,
11. Dwukropek,
12. Tutaj,
13. Wystarczy,
14. Czarna piosenka.
Wisława Szymborska zasłynęła w swojej poezji z aforystyczności i stosowanie paradoksu jako podstawowej figury retorycznej.
W roku 1996 Wisława otrzymała literacką Nagrodę Nobla, a członkowie Szwedzkiej Akademii napisali, że nagrodę tę przyznano "za poezję, która z ironiczną precyzją odsłania prawa biologii i działania historii we fragmentach ludzkiej rzeczywistości".
Wisława Szymborska była niezwykle skromną osobą, pomimo aż tak wielkiego dorobku artystycznego, który został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla, stroniła ona od wywiadów, rozgłosu i sławy.
Wisława Szymborska zmarła 1 lutego 2012 roku.
Najpiękniejsze cytaty Wisławy Szymborskiej:
„Żaden dzień się nie powtórzy,
Nie ma dwóch podobnych nocy,
Dwóch tych samych pocałunków,
Dwóch jednakich spojrzeń w oczy.”
„Można nie kochać cię – i żyć, Ale nie można owocować.”
„Minęli się jak obcy, bez gestu i słowa, ona w drodze do sklepu, on do samochodu. Może w popłochu albo roztargnieniu albo niepamiętaniu, że przez krótki czas kochali się na zawsze.”
Który z cytatów Wisławy Szymborskiej spodobał Ci się najbardziej?
Podziel się z nami swoją opinią w komentarzu.
#CytatyWisławySzymborskiej #WisławaSzymborska #Cytaty
Информация по комментариям в разработке