Κάστρο Λιβαδειάς, Βοιωτία / Castle of Livadia Boeotia Greece

Τα κατώτερα τμήματα του μεγάλου οχυρώματος του πύργου της ΒΑ γωνίας του Κάστρου, χτισμένα αποκλειστικά με υλικό που προέκυψε από την κατεδάφιση των παρακειμένων αρχαίων κτιρίων, ανήκουν πιθανώς σε μια οχύρωση του λόφου που θα μπορούσε με επιφύλαξη να χρονολογηθεί στη διάρκεια της βασιλείας του Ιουστινιανού, περίοδο που, όπως είναι γνωστό, εφαρμόσθηκε ένα ευρύτατο πρόγραμμα ανοικοδόμησης τειχών πόλεων και φρουρίων. Δεν έχουν εντοπισθεί προς το παρόν λείψανα της πρώτης αυτής οχυρώσεως σε άλλα σημεία του περιβόλου του Κάστρου.

Αργότερα, κατά τη Μεσοβυζαντινή περίοδο, με την ανασυγκρότηση της Αυτοκρατορίας, μετά τις καταστροφές και την ερήμωση που έφεραν οι διάφορες επιδρομές, στο πλαίσιο μιας γενικής αναδιοργάνωσης, λειτούργησε ένα δίκτυο από οχυρωμένες πόλεις, τα «κάστρα».
Τμήματα του εξωτερικού περιβόλου του κάστρου της Λιβαδειάς ανήκουν στην περίοδο αυτή. Η ακριβής χρονολόγησή του δεν είναι εύκολη. Στην περιοχή της ΒΑ γωνίας φαίνεται ότι όταν ξαναχτίστηκε το νέο οχύρωμα του τείχους αυτού, το παλαιότερο οχύρωμα ήταν ήδη κατεστραμμένο, πιθανότατα μάλιστα, είχε μεσολαβήσει μια περίοδος εγκατάλειψης. Οι τοιχοποιίες της περιόδου είναι από αργολιθοδομή και τεμάχια πλίνθων και ενισχυμένες με ξυλοδεσιές κρυμμένες πίσω από απλές ζώνες πλίνθων. Το τείχος προφανώς προστάτευε την οχυρωμένη πόλη, έξω από την οποία φαίνεται ότι αναπτύχθηκε στη συνέχεια ένα ανοχύρωτο προάστιο.
Στο ψηλότερο σημείο του οχυρωμένου χώρου πρέπει να υποθέσουμε ότι βρισκόταν η ακρόπολη, από το περίβολο της οποίας, όμως, δεν έχουν προς το παρόν εντοπισθεί κάτι σίγουρο.

Κατά τον Schluberger, στο κάστρο της Λιβαδειάς σταμάτησε για λίγο ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος, κατά την κάθοδό του στο Ελληνικό Θέμα, το 1018.