พี่ชายที่แสนดี : โบ สุนิตา ลีติกุล

เมื่อตอนเด็กมีพี่ชายคอยจูงมือ ช่วยคอยถือของให้ใจสุขสม
ยามทุกข์ร้อนพี่ช่วยหายคลายตรอมตรม ทั้งยังก้มให้ขี่คอช่วยต่อตัว
แม้เวลาผ่านมาไกลใจยังหวน ให้คิดครวญสุขหยอกเย้าเฝ้ายิ้มหัว
จะหาชายอื่นใดที่ใกล้ตัว คอยยวนยั่วแสนดีเท่าพี่ชาย

พี่ชายที่แสนดี จากบทประพันธ์ของ ประภาส ชลศรานนท์ ทำนอง โดยพนเทพ สุวรรณบุศย์ ขับร้องครั้งแรกโดย อุ้ย รวิวรรณ จินดา สำหรับในเวอร์ชั่นนี้เป็นเสียงของ โบ สุนิตา ลีติกุล จรรยาธนากร ลูกครึ่งไทยกับอัฟกานิสถาน เจ้าของรางวัล ศิลปินหญิงยอดเยี่ยม สีสันอวอร์ดส 2551

เทศกาล“รักคี” หรือ "รักชา" ในศาสนาฮินดู พี่น้องต่างเพศจะแสดงออกซึ่งความรักและความผูกพันต่อกัน ผู้ชายจะสัญญาว่าจะดูแล ปกป้องคุ้มครอง พี่หรือน้องของตนที่เป็นผู้หญิงจากความชั่วร้ายต่างๆ หรือเด็กผู้หญิงอาจจะผูกรักคีไว้รอบข้อมือของคนแปลกหน้า ช่วงเวลาอันเป็นมงคลนี้เป็นความสัมพันธ์อันบริสุทธิ์กว่าความสัมพันธ์ทางสายเลือดอื่นๆ

การผูกรักคีเป็นสัญลักษณ์ของการที่คนอ่อนแอกว่า แสวงหาความช่วยเหลือ หรือการปกป้องคุ้มครองจากคนที่มีกำลังมากกว่า ภรรยาผูกด้ายไว้ที่ข้อมือสามีเมื่อสามีต้องจากบ้านไปทำงานหรือไปสงครามเป็นเวลานานๆ (กรณีของกษัตริย์) ชาวอารยะทำพิธียัจนาส (บูชาไฟ) ก่อนไปทำสงครามเพื่อขอพรจากพระเจ้าให้ทรงคุ้มครองก่อนที่บรรดาผู้ชายเดินทางไปรบ บรรดาผู้หญิงผูกด้ายศักดิ์สิทธิ์หรือยันต์ป้องกันตัว และเป็นการเตือนให้พวกผู้ชายรู้ถึงหน้าที่ๆ ต้องรักษาเกียรติยศของเผ่าไว้