PearypieAmazingThailand : Surin, Thailand

สวัสดีค่ะทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน 😀
ระหว่างที่ไปพักเติมพลัง แพรได้มีโอกาสเดินทางภายในประเทศไทยของเราเอง เริ่มตั้งแต่จังหวัดขอนแก่นที่เป็นจุดเริ่มทุกอย่างสำหรับที่มาว่าทำไมแพรถึงชอบผ้าไทย 🙂
จากนั้นยังได้ไปจังหวัดเชียงใหม่ น่าน บุรีรัมย์ อุบลราชธานี อุดรธานี (สามพันโบกและบึงบัวแดง สวยมากกกกกกกก) แพรได้พบเจอหลายกลุ่ม หลายชุมชนและได้เรื่องรู้วิถีชีวิตของคนไทยมากขึ้น ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ทำนาเสร็จ ชาวบ้านกลับมานั่งทอผ้าไหมใต้ถุนที่บ้าน เปิดโลกเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่เป็นกันเอง ทุกคนใจดีมาก เอ็นดู มีน้ำใจ มีจิตใจงดงาม T3T แพรได้แลกเปลี่ยนความรู้ และความสุขที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว คุยกับน้องว่าหิวแบบเบาๆ ชาวบ้านเด็ดกล้วยให้ทานเลย แแถมปืนต้นมะพร้าวไปตัดลูกมะพร้าวให้อีก 5 ลูกจนหนูงงว่าหนูจะเฉาะยังไง มีแต่มือถือกับลิปสติกในกระเป๋า เที่ยวไทยก็เท่ได้แฮะ แถมได้เรียนรู้อะไรมากกว่า การที่แพรได้ไปพัก เลยทำให้แพรมีพลังคิดขึ้นมาว่า video ตัวต่อไปของเราก็อยู่ที่ไทยเนี่ยละ ที่ไหนไม่เคยไปจะไปให้หมด อะไรของไทยที่มีดี เราต้องไปเห็นด้วยตา อยากรู้ว่าผ้าไหมกว่าจะเป็นแต่ละผืนต้องทำยังไง

จังหวัดสุรินทร์
เป็นจังหวัดล่าสุดที่แพรได้ไปสัมผัสความสุขที่แท้จริง ความสวยงามของธรรมชาติ วัฒนธรรมไทย และความใจดีของทุกๆคนที่ได้เจอ ถื่นเมืองช้าง และผ้าไหมสวยมาก
พอคิดถึงอีสานจะนึกถึงความแห้งแล้ง ความร้อน แต่ไม่ใช่เลย แพรคิดผิดมาตลอด 30 ปี จังหวัดสุรินทร์เต็มไปด้วยความเขียวขจีของธรรมชาติ หายใจได้เต็มปอด สัมผัสได้ถึงพลังธรรมชาติที่กลับมาชาร์ตแบตในตัวเรา
เดินขึ้นวนอุทยานพนมสวาย แล้วมองลงมาเห็นแต่ความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้กับเรา (นอกจากนั้นยังประทับใจแม้กระทั้งถังขยะที่มีแบ่งประเภทของที่ทิ้งไว้อย่างชัดเจน T___T ตอนนี้กลายเป็นคนที่ไม่ใช้หลอดและพกขวดน้ำของตัวเองตลอด)
ไปหมู่บ้านช้าง บ้านตากลาง น้องๆช้างน่ายักมากๆๆๆๆ บัวบาน ขวัญเงินอายุ 2 ปี กินเก่งมาก โดนน้องแกล้ง เล่นกันจนเปียกไปเลย 😀 รู้สึกสนุกมากๆ แพรตัดชุดผ้าไทยพร้อมกับกระเป๋าใส่กล้วยไปด้วย แต่น้องๆชอบแอปเปิ้ลที่แพรจิ๊กมาจากโรงแรม Slive hotel มาด้วย 555 (แต่แพรขอบคุณทางโรงแรมที่เปิดห้องให้เพื่อถ่ายตอนแต่งหน้า เพราะตอนแรกตั้งใจแค่จะไปถ่าย video บรรยากาศเฉยๆ 🙂
ตอนเข้าป่าเดินกับมงคล แพรรู้สึกอยากเป็นหนูน้อยหมวกแดง เลยเป็น concept ของการออกแบบชุดที่ทำได้เห็นลายผ้าไหมไทยสวยๆชัดๆค่ะ ผ้าไหมไทยช่างมีเสน่มาก ตอนเวลาที่ผ้ากระทบกับแสงอาทิตย์ ระยิบระยับมาก
คนสุรินทร์เลี้ยงช้างเหมือนสมาชิกในครอบครัว ช้างเป็นสัตว์คู่บ้านคู่เมืองที่มีตำนานความผูกพันคู่ผืนแผ่นดินไทยมานับแต่อดีตกาล ตอนเด็กๆที่ไปเรียนเมืองนอก จะมีคนถามด้วยว่าแพรขี่ช้างไปโรงเรียนรึป่าว ตลกดี

ได้มีเวลากับน้องๆช้างแล้ว ทำให้แพรสดชื่นขึ้นมามากกว่าเดิม 10 เท่า ทำให้ยิ่งอยากเรียนรู้เรื่องผ้าไหมขึ้นไปอีก แพรได้มีโอกาสไปสวัสดีอาจารย์ สุรโชติ ตามเจริญ ครูศิลป์ของแผ่นดินปี 2560 ที่บ้าน ได้ไปดูพิพิธภัณฑ์ผ้าซึ่งติดกับนาด้านหลัง
ทำให้แพรได้รู้จักคำว่า ผ้าโฮล- คำว่า “โฮล” เป็นภาษาเขมร แปลว่าไหล อันสื่อความหมายถึง การไหลมาเทมาของเงินทองเกียรติยศ ชื่อเสียง และความมั่งคั่งของผู้สวมใส่ ผ้าไหมโฮล ยังหมายถึง ผ้าไหมลายน้ำไหลซึ่งเกิดจากภูมิปัญญาของชาวบ้าน ผ้าโฮล เป็นผ้าทอพื้นเมืองสุรินทร์ และเป็นราชินีแห่งผ้าไหมเป็นภูมิปัญญาดั้งเดิมของชาวสุรินทร์ ตั้งแต่สมัยปู่ย่าตายาย สืบทอดมาสู่รุ่นลูกหลานผ้าโฮลเป็นผ้าที่มีสีสันและลวดลายเด่น ลักษณะการทอจะเป็นจุดประสลับกับเส้นตรง ใช้ไหมคู่ 2 สีทอสลับกันเป็นลายตลอดไปทั้งผืน แบบบบบบบ ฟังแล้ววววว ว๊าวววววววว จ๊าบมาก “ผ้าโฮล” ขอบคุณอาจารย์โก๋ที่ให้พวกหนูวิ่งไล่จับไก่เล่นที่บ้านนะคะ 😀

จากนั้นพวกเราก็ไปต่อกันที่ กลุ่มทอผ้าไหมยกทองจันทร์โสมา บ้านท่าสว่าง ก่อตั้งโดยอาจารย์วีรธรรม ตระกูลเงินไทย ยิ่งใหญ่มาก
อาจารย์สอนเราให้เข้าใจมากขึ้นว่า การย้อมสีธรรมชาติคืออะไร มากจากไหน และทำความสำคัญของการใช้สีธรรมชาติ ผ้าไหมของที่นี้คือสวยมากค่ะ การออกแบบเป็นลวดลายที่ซับซ้อน แบบราชสำนักโบราณ ผสานด้วยแรงบันดาลใจจากจินตนาการของอ.วีรธรรม ทำให้ต้องใช้ตะกอจำนวนมาก จนการวางกี่บนพื้นดินธรรมดามีความสูงไม่พอ ต้องขุดหลุมบริเวณนั้นลงไปลึกประมาณ 2-3 เมตร เพื่อรองรับความยาวของตะกอที่ห้อยลงมาจากกี่ให้เป็นระเบียบ และให้คนที่อยู่ในหลุม คอยสอดตะกอไม้ โหด และแต่ละผืนคือได้ใส่แล้วสวยมาก เป็นความฝันของญไทยหลายคนที่อยากใส่ชุดแต่งงาน
รู้แล้วว่าทำไมผ้าไหมถึงแพง -__-“

ชุมชนทอผ้าไหมบ้านสวาย เป็นหมู่บ้านสุดท้ายที่เราไป ฝนตกหนักมาก พอไปถึงชาวบ้านออกมานั่งต้อนรับ ทำอาหารพื้นบ้านเตรียมรอพวกเรามา แม่ๆเค้าก็ไม่รู้หรอกว่า แพรี่พาย แพรี่ไรนะ เค้าเป็นใคร แต่แม่ๆให้ความต้อนรับแบบอบอุ่นมากๆค่ะ ได้ทานตัวไหมที่สุกแล้วหลังจากสาวไหมเสร็จ ร้อนๆ จิ้มเกลือ เหมือนข้าวโพดต้มเลย hakuna matata!!! หลังจากทานอาหารเสร็จ แม่ๆก็สอนวีธีทอผ้าให้แพรลองทำ แต่ไม่สำเร็จ 😭 งง แพรก็เลยสอนแต่งหน้าแม่ๆซะเลย แก้เขิลความติ๊งต๊องของตัวเอง สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก วันนั้นเป็นวันที่ได้แลกเปลี่ยนความรู้ และความรักจริงๆ

แพรดีใจมากและขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ มันเป็นเหมือนกำลังที่อยากจะให้แพรกลับมาทำอะไรต่อ ทำอะไรที่มีคุณค่ามากกว่าสวยไปสวยมา แพรอยากที่จะมีค่ามากกว่าที่เคยเป็นมา อยากใช้ชีวิตนี้ให้คุ้มค่า อยากที่จะเป็นคนที่สามารถสร้างแรงบันดาลใจให้กับเพื่อนๆทุกคนที่ค่อยสนับสนุนแพรมาตลอดตั้งแต่แพรเริ่มทำในสิ่งที่แพรรัก กำลังใจจากเพื่อนๆทุกคนมันทำให้แพรอยากจะเดินก้าวหน้าต่อไปในทางที่ดี ฮืออออ ขอโทษที่หายไปนานมากจริงๆ อย่างอนเค้าน๊าาาา จุ๊บๆๆๆ