Скачать или смотреть ทำไมต้องมาเป็นเปรต

ยามเมื่อแสงสุดท้ายแห่งวัน... ลาลับขอบฟ้า ณ บ้านดอนขมิ้น... นั่นคือสัญญาณแห่งการเริ่มต้นของ "ความหวาดกลัว"
เสียง... ที่ดังโหยหวน... แหบพร่า... แต่สะท้านสะเทือนไปทั่วทุกดวงจิต... "โฮ... โฮ... ก... กู... หิว... หิวเหลือเกิน..."
มันคือเสียงของ "เปรต" ร่างสูงท่วมยอดตาล ที่มาพร้อมกับความเย็นเยียบและกลิ่นสาบสาง... ปากเล็กเท่ารูเข็ม... มือใหญ่โตมหึมา... มันคือตัวแทนแห่งความทุกข์ทรมาน... คือวิญญาณที่ถูกจองจำด้วยความหิวโหยอันไร้ที่สิ้นสุด
ชาวบ้านดอนขมิ้น... ตกอยู่ในความสิ้นหวัง... พิธีกรรมใด... หมอผีคนใด... ก็มิอาจต้านทานแรงอาถรรพ์อันเกิดจาก "วิบากกรรม" อันหนักหน่วงนี้ได้... ความมืดมิด... ได้กลืนกินหมู่บ้านจนแทบไม่เหลือชีวิตชีวา
จนกระทั่ง... การมาถึงของ "หลวงพ่ออริยะ"
พระภิกษุชรา... ผู้มีเพียงกลดเก่า... บาตร... และไม้เท้า... ท่านมิได้มาพร้อมไสยเวทย์... มิได้มาเพื่อ "ปราบ" หรือ "ขับไล่"
หากแต่ท่าน... มาเพื่อ "โปรด" ... และ "ปลดปล่อย"
นี่คือการเผชิญหน้าระหว่าง "กระแสแห่งธรรม" อันเยือกเย็น กับ "กระแสแห่งกรรม" อันร้อนรุ่ม... เมื่อหลวงพ่ออริยะ... ตัดสินใจปักกลด... ณ ป่าช้า... สถานที่อันเป็นจุดกำเนิดแห่งเสียงครวญ...
เรื่องเล่าผีอิงธรรมะเรื่องนี้... จะพาท่านดิ่งลึกไปสู่ "อดีตชาติ"... สู่ต้นตอแห่งวิบากกรรม... ณ ยุคทุพภิกขภัย (ภัยแล้งครั้งใหญ่)... ที่ซึ่งความอดอยาก... บีบคั้นจิตใจมนุษย์... พบกับเรื่องราวของ "เฒ่ามั่น"... มหาเศรษฐีผู้ "ตระหนี่" ... ผู้หวงแหนยุ้งฉางข้าว... ยิ่งกว่าชีวิตของผู้คน... วินาทีที่เขา "ปฏิเสธ" การให้ทาน... แม้แก่พระสงฆ์ผู้หิวโหย... และวินาทีสุดท้าย... ที่เขาตัดสินใจ "จุดไฟ" ... เผาข้าวในยุ้งฉางของตนเอง... เพียงเพราะ "ความหวง" ...
"ไฟ" ที่เขาจุดในวันนั้น... ได้กลายเป็น "ไฟนรก" ... ที่แผดเผาเขาในภพภูมิแห่งเปรต... "ปาก" ที่เขาปฏิเสธการให้... ได้กลายเป็น "ปากเท่ารูเข็ม" ... "มือ" ที่เขากอบโกย... ได้กลายเป็น "มือมหึมา" ... ที่ไม่อาจรับสิ่งใดได้เลย...
ขอเชิญสดับรับฟัง... "หลวงพ่อปราบผีเปรต" (หรือ วิบากเฒ่ามั่น) ... ทั้ง 3 ตอนจบ... ร่วมลุ้นระทึก... ว่าหลวงพ่ออริยะ... จะใช้ "ธรรมะ" ข้อใด... ในการ "ชี้ทาง" ให้ดวงจิตที่มืดบอดนี้... ได้ "ตื่น" จากอวิชชา... และร่วม "อนุโมทนา" ... ในพิธีกรรม "ทักษิณานุปทาน" ครั้งสำคัญ... ที่ "ลูกหลาน" (ชาวบ้านดอนขมิ้น)... ต้องร่วมใจกัน... เพื่อ "ปลดบ่วง" ... ให้แก่บรรพบุรุษผู้ทุกข์ทรมานตนนี้
นี่คือเรื่องเล่า... ที่จะทำให้ท่านเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า... "ผี" ที่น่ากลัวที่สุด... อาจมิใช่ "เปรต" ที่อยู่นอกกาย... หากแต่คือ "กิเลส"... (ความโลภ... ความตระหนี่)... ที่ซ่อนอยู่ใน "ใจ" ของเราเอง
ขอส่วนบุญนี้จงตกต่อท่านผู้รับฟังทั้งหลาย และเจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติเทอญ